Bright Lanterns - The Tallest Man On Earth

We have clear blue waking skies

And the morning after

And memories of gold on the run

Flying around

Was there a drunken cloud

Over someone just empty

A vision of a mountain you said

So where did it go

It was light and I held it like a child to be saved

From the fires, from the falling down satellites

But still wondering

Damn, you always treat me like a stranger, mountain

Though you’ve seen the shadow between the city and what is mine

And fallen kids, all rising mad among their lost believers

Suddenly darker in their eyes and their broken smiles

It’s only what these kids will haul around

There’s a lot of selling land for hungry feet of answers

And medicine for balance and things, like seeing your ghosts

Thank god we’re bright, said the lantern’s brother

Because I don’t know a thing about boats, or the land I see…

It was day and I stood there once again, climbing equipped

When I knew you were the one throwing dying stars

On our gathering

But he said, damn, you always treat me like a mountain, stranger

Though I have never seen your shadows or fading lights

I’m just a rock that you’ll be picking up through all your ages

Always believing there’s a canyon for every blind

It’s only what these kids will haul around

We hebben een helderblauwe wakkere lucht

En de ochtend erna

En herinneringen aan goud op de vlucht

Rondvliegen

Was er een dronken wolk?

Over iemand die gewoon leeg is

Een visioen van een berg, zei je

Dus waar is het gebleven?

Het was licht en ik hield het vast als een kind om gered te worden

Van de vuren, van de vallende satellieten

Maar vraag me nog steeds af

Verdomme, je behandelt me ​​altijd als een vreemde, berg

Hoewel je de schaduw hebt gezien tussen de stad en wat van mij is

En gevallen kinderen, die allemaal gek worden onder hun verloren gelovigen

Plots donkerder in hun ogen en hun gebroken glimlach

Het is alleen wat deze kinderen zullen rondsjouwen

Er is veel te koop land voor hongerige voeten van antwoorden

En medicijnen voor balans en zo, zoals het zien van je geesten

Godzijdank zijn we helder, zei de broer van de lantaarn

Omdat ik niets weet van boten, of het land dat ik zie...

Het was dag en ik stond daar weer, uitgerust met klimmen

Toen ik wist dat jij degene was die stervende sterren wierp

Op onze bijeenkomst

Maar hij zei, verdomme, je behandelt me ​​altijd als een berg, vreemdeling

Hoewel ik je schaduwen of vervagende lichten nog nooit heb gezien

Ik ben gewoon een rots die je door al je leeftijden zult oppikken

Altijd geloven dat er een kloof is voor elke blind

Het is alleen wat deze kinderen zullen rondsjouwen