Retracing Memories - The Sorrow

Inside my prison cell looking back at my life

My bones they feel so cold

While all the blood is drying out in my veins

These walls are closing in My chains they are unseen

My heart is covered with scars of betrayal

hopeless how can I live when I’m already dead

Scared of being alone can’t reach the surface

I will drown again

I’m breathing the last breath

I’m taking the last step to the edge

My days are numbered

My time has come

I’m running out of time

In these days I will retrace my memories

I’m griefing again

until the end I cannot hide

All the things that drag me closer to the edge

There i only one more step to go

I am a lifeless shell

Hours pass like days

My flesh is growing old

Through all the years I’ve seen my world disappear

Trapped in a cage of unrest

There’s no redeem

Prisoned and isolated

Silenced my screams

In mijn gevangeniscel terugkijkend op mijn leven

Mijn botten, ze voelen zo koud aan

Terwijl al het bloed uitdroogt in mijn aderen

Deze muren sluiten zich in Mijn ketens, ze zijn onzichtbaar

Mijn hart is bedekt met littekens van verraad

hopeloos hoe kan ik leven als ik al dood ben?

Bang om alleen te zijn, kan de oppervlakte niet bereiken

Ik zal weer verdrinken

Ik adem de laatste adem uit

Ik zet de laatste stap naar de rand

Mijn dagen zijn geteld

Mijn tijd is gekomen

Ik heb bijna geen tijd meer

In deze dagen zal ik mijn herinneringen ophalen

Ik heb weer verdriet

tot het einde kan ik me niet verbergen

Alle dingen die me dichter bij de rand slepen

Daar heb ik nog maar één stap te gaan

Ik ben een levenloze schelp

Uren gaan voorbij als dagen

Mijn vlees wordt oud

Door al die jaren heb ik mijn wereld zien verdwijnen

Gevangen in een kooi van onrust

Er is geen inwisselen

Gevangen en geïsoleerd

Mijn geschreeuw tot zwijgen gebracht