Morealis - The Silk Demise

One night at her bedside, she will lie awake

With thoughts through her head and plans for her fate

To reach through her madness would paint her face white

And deliver her pain with punishing might

It swallows her whole, as if some sort of beast

With nothing to hide, her soul is its feast

No margin for error, no second to waste

The dream she is placed in reminds her of hate

This body she’s trapped in can bear no escape

Like horrors and demons, there’s a mask on her face

While tragic and sadness await by her side

The effortless sleep will be her ultimate ride

The stage is now set, she is ready to go

And only seconds remain until the start of her show

The wait is so lonesome, so desperately dry

That her eyes will go red and will soon start to cry

This waiting impatience can drive her to madness

The only thing keeping her is unbroken sadness

So with one mournful cry, she cries out for him

But nothing is heard and things become dim

Her eyes are now closing, now ready for sleep

Her prayers have been answered, she’ll no longer weep

Op een nacht aan haar bed, zal ze wakker liggen

Met gedachten door haar hoofd en plannen voor haar lot

Door haar waanzin heen te reiken zou haar gezicht wit verven

En bevrijd haar pijn met straffende macht

Het slikt haar geheel in, alsof het een soort beest is

Met niets te verbergen, is haar ziel haar feest

Geen foutmarge, geen tweede tot verspilling

De droom waarin ze is geplaatst, doet haar denken aan haat

Dit lichaam waarin ze vastzit, kan niet ontsnappen

Net als verschrikkingen en demonen, is er een masker op haar gezicht

Terwijl tragisch en verdriet aan haar zijde wachten

De moeiteloze slaap wordt haar ultieme rit

Het podium is nu klaar, ze is klaar om te gaan

En er zijn nog maar enkele seconden tot de start van haar show

Het wachten is zo eenzaam, zo wanhopig droog

Dat haar ogen rood worden en binnenkort gaan huilen

Dit wachtende ongeduld kan haar tot waanzin drijven

Het enige dat haar vasthoudt, is ongebroken verdriet

Dus met één treurige kreet schreeuwt ze om hem

Maar er wordt niets gehoord en het wordt donker

Haar ogen gaan nu dicht, nu klaar om te slapen

Haar gebeden zijn verhoord, ze zal niet meer huilen