Bound - The Silk Demise

I stood on the sidelines

Waiting for the chance

To tell you I need I need a hill to rule over

Don’t be offended

I only told the truth

Don’t critizes me

My scars are much too deep

I can’t get passed the shadows

They’re following behind you

Like history repeating

Your eyes are so misleading

The accusations and allegations

Of things that did not come to pass

So don’t try to break the silence

Don’t push me to the side

Remain the one beside me

Open your eyes to see

Don’t try to break the silence

It’s like history repeating

When the silences

Becomes way too loud

I’ll come back to recognize your faults

When the silences reaches up to God

Tells the world how much you have lost

I know there’s not much to say

It’s easier to toss the words aside

There’s point to be involved

It’s a hell of a ride

I’m blind and senseless

The shadows tend to surround me

The ribbons and the laces

Tied and bound to my feet

When will you hit zero again?

Like a sedative

Blurring patience with disbelief

And a dull moment

When the silences

Becomes way too loud

I’ll come back to recognize your faults

When the silences reaches up to God

Tells the world how much you have lost

Ik stond aan de zijlijn

Wachten op de kans

Om je te vertellen dat ik een heuvel nodig heb om over te heersen

Wees niet beledigd

Ik heb alleen de waarheid verteld

Bekritiseer me niet

Mijn littekens zijn veel te diep

Ik kom niet voorbij de schaduwen

Ze volgen je achter je

Zoals de geschiedenis zich herhaalt

Je ogen zijn zo misleidend

De beschuldigingen en beschuldigingen

Van dingen die niet zijn uitgekomen

Dus probeer de stilte niet te doorbreken

Duw me niet opzij

Blijf degene naast mij

Open je ogen om te zien

Probeer de stilte niet te verbreken

Het is alsof de geschiedenis zich herhaalt

Wanneer de stiltes

Wordt veel te luid

Ik kom terug om je fouten te herkennen

Wanneer de stiltes tot God reiken

Vertelt de wereld hoeveel je hebt verloren

Ik weet dat er niet veel te zeggen is

Het is gemakkelijker om de woorden aan de kant te schuiven

Het heeft zin om betrokken te zijn

Het is een geweldige rit

Ik ben blind en gevoelloos

De schaduwen hebben de neiging om me te omringen

De linten en de veters

Vastgebonden en vastgebonden aan mijn voeten

Wanneer ga je weer op nul?

Als een kalmerend middel

Geduld vertroebelen met ongeloof

En een saai moment

Wanneer de stiltes

Wordt veel te luid

Ik kom terug om je fouten te herkennen

Wanneer de stiltes tot God reiken

Vertelt de wereld hoeveel je hebt verloren