Streets of Sorrow / Birmingham Six - The Pogues

Oh farewell you streets of sorrow

Oh farewell you streets of pain

I’ll not return to feel more sorrow

Nor to see more young men slain

Through the last six years I’ve lived through terror

And in the darkened streets the pain

Oh how I long to find some solace

In my mind I curse the strain

So farewell you streets of sorrow

And farewell you streets of pain

No I’ll not return to feel more sorrow

Nor to see more young men slain

There were six men in Birmingham

In Guildford there’s four

That were picked up and tortured

And framed by the law

And the filth got promotion

But they’re still doing time

For being Irish in the wrong place

And at the wrong time

In Ireland they’ll put you away in the Maze

In England they’ll keep you for several long days

God help you if ever you’re caught on these shores

And the coppers need someone

And they walk through that door

You’ll be counting years

First five, then ten

Growing old in a lonely hell

Round the yard and the stinking cell

From wall to wall, and back again

A curse on the judges, the coppers and screws

Who tortured the innocent, wrongly accused,

For the price of promotion

And justice to sell

May the judged be their judges when they rot down in hell

You’ll be counting years

First five, then ten

Growing old in a lonely hell

Round the yard and lousy cell

From wall to wall, and back again

May the whores of the empire lie awake in their beds

And sweat as they count out the sins on their heads

While over in Ireland eight more men lie dead

Kicked down and shot in the back of the head

You’ll be counting years

First five, then ten

Growing old in a freezing hell

Round the yard and the lousy cell

From wall and back again

Counting years

First five, then ten

Growing old in a lonely hell

Round the yard and the lousy cell

From wall to wall and back again

Oh vaarwel, straten van verdriet

Oh vaarwel, straten van pijn

Ik kom niet terug om meer verdriet te voelen

Noch om meer jonge mannen te zien vermoorden

De afgelopen zes jaar heb ik terreur meegemaakt

En in de donkere straten de pijn

Oh wat verlang ik ernaar om troost te vinden

In gedachten vervloek ik de spanning

Dus vaarwel jullie straten van verdriet

En vaarwel, straten van pijn

Nee, ik kom niet terug om meer verdriet te voelen

Noch om meer jonge mannen te zien vermoorden

Er waren zes mannen in Birmingham

In Guildford zijn er vier

Die werden opgepakt en gemarteld

En ingekaderd door de wet

En de vuiligheid kreeg promotie

Maar ze doen nog steeds tijd

Omdat ik op de verkeerde plaats Iers ben

En op het verkeerde moment

In Ierland stoppen ze je in het doolhof

In Engeland houden ze je een aantal lange dagen vast

God helpe je als je ooit aan deze kusten wordt betrapt

En de agenten hebben iemand nodig

En ze lopen door die deur

Je telt jaren

Eerst vijf, dan tien

Oud worden in een eenzame hel

Rond de tuin en de stinkende cel

Van muur tot muur en weer terug

Een vloek op de rechters, de kopers en schroeven

Die de onschuldige, ten onrechte beschuldigde, martelde,

Voor de prijs van de promotie

En gerechtigheid om te verkopen

Mogen de geoordeelden hun rechters zijn wanneer ze wegrotten in de hel

Je telt jaren

Eerst vijf, dan tien

Oud worden in een eenzame hel

Rond de tuin en waardeloze cel

Van muur tot muur en weer terug

Mogen de hoeren van het rijk wakker in hun bed liggen

En zweet als ze de zonden op hun hoofd tellen

Terwijl ginds in Ierland nog acht mannen dood liggen

Geschopt en in het achterhoofd geschoten

Je telt jaren

Eerst vijf, dan tien

Oud worden in een ijskoude hel

Rond de tuin en de waardeloze cel

Van muur en weer terug

jaren tellen

Eerst vijf, dan tien

Oud worden in een eenzame hel

Rond de tuin en de waardeloze cel

Van muur naar muur en weer terug