The Opera - Original Broadway Company of Natasha, Pierre & the Great Comet of 1812

The opera, the opera!

Stop mooning and moaning, we’ll miss the curtain!

Ladies

Welcome to the opera

Bare arms and shoulders

Brilliant uniforms

Pearls and silk

Glittering before our eyes

Feminine envy

A whole crowd of memories

Desires and emotions

Natasha, smooth your gown

Natasha, smooth your gown

Looking in the glass

I see I am pretty

Not a girl anymore

I’ve never felt like this before

Hundreds of eyes

Looking at my bare arms

My bare arms and neck

My bare arms and shoulders

The two remarkably pretty girls

Had not been seen in Moscow in many years

Everybody knew vaguely of Natasha’s engagement

One of the finest matches in all of Russia

Look, there’s Alexey, home from the war at last

He has changed

Dear me, Michael Kirilovich has grown still stouter!

There’s Boris and Julie, engaged

And Anna Mikhaylovna, what a headdress she has on!

And is that Natasha

And is that Natasha

And is that Natasha

They are looking at me

They are talking about me!

They all like me so much

The women envious

The men calming their jealousy

Announcing Fedya Dolokhov

He dominates Moscow’s most brilliant young men

He stands in full view

Well aware he’s attracting attention

Yet as much at ease as though he were in his own room

Dolokhov was in the Caucasus

And he killed the Shah’s brother!

Now all the Moscow ladies are mad about him

Dolokhov the assassin!

Announcing Countess Hélène Bezukhova

The queen of society

Beautiful, barely clothed

Plump bare shoulders, and much-exposed neck

Round which she wears a double string of pearls

Hélène and Dolokhov, arm in arm

Pierre the cuckold sits at home

Pierre the cuckold sits at home

The poor man

No, I am enjoying myself at home this evening

Oh, that neck

Oh, those pearls

So beautiful

What a charming young girl

So enchanting

I blush scarlet

Countess Bezukhova, Pierre’s wife

Have you been here long?

And where is dear Pierre?

He never used to forget us

Yes Pierre, that good man

A little sad, a little stout

He must come visit us

I will implore him to do so

There’s a woman one should stay far away from

Now Natasha

The curtain rises

The curtain rises

Everyone in the boxes and the stalls became silent

All the men, old and young, in uniform and evening dress

All the women in the hall

With gems on their bare flesh

Turned their whole attention

With curiosity to the stage

Two singers perform a scene from an avant-garde opera

It is grotesque and amazing

Grotesque and amazing

I cannot follow the opera

Or even listen to the music

I see painted cardboard

Queerly dressed actors

Moving and singing so strangely in the lights

So false and unnatural

I’m ashamed and amused

And everyone else seems oblivious

Yes everyone feigns delight

And feeling the flood of brilliant lights

The warm perfumed air heated by the crowd

Natasha little by little

Began to pass into a state of intoxication

Oh I’d tickle you all if I could

Oh I’d tickle you all if I could

And then

A rush of cold air

An exceptionally handsome man walked in

With a confident yet courteous air

This was Hélène's brother

Anatole Kuragin

He moved with a swagger

Which would have been ridiculous

Had he not been so good-looking

And though it was the middle of the act

He walked right down the aisle

His sword and spurs jangling

His handsome perfumed head held high

And he looked right at Natasha

Mais charmante

And he took his place in the front row next to Dolokhov

How handsome he is

How intoxicating

In the second act there were tombstones

The moon over the footlights

Horns and contrabass

Black cloaks and daggers in their hands

I turn around again and our eyes meet

He gazes straight into my eyes

He is talking about me

Candles burning

A crimson throne

The Tsar wails a mournful tune

They all wave their arms

And everybody cheers

«Bravo, bravo!»

Every time I look at him

He’s looking at me

Every time I look at him

He’s looking at me

Every time I look at him

A terrible noise, a clatter in the crowd

A storm of chromatic scales and diminished sevenths

With rapturous faces everyone was shouting

Screaming and shouting, «Bravo!»

Bravo, bravo

Bravo, bravo

Bravo, bravo

And then

A rush of cold air

And Anatole entered the box

De opera, de opera!

Stop met janken en kreunen, we zullen het gordijn missen!

Dames

Welkom bij de opera

Blote armen en schouders

Briljante uniformen

Parels en zijde

Glinsterend voor onze ogen

Vrouwelijke afgunst

Een hele menigte herinneringen

Verlangens en emoties

Natasha, strijk je jurk glad

Natasha, strijk je jurk glad

In het glas kijken

Ik zie dat ik mooi ben

Geen meisje meer

Ik heb me nog nooit zo gevoeld

Honderden ogen

Kijkend naar mijn blote armen

Mijn blote armen en nek

Mijn blote armen en schouders

De twee opmerkelijk mooie meisjes

Was al jaren niet meer in Moskou gezien

Iedereen kende vaag de verloving van Natasha

Een van de beste wedstrijden in heel Rusland

Kijk, daar is Alexey, eindelijk thuis van de oorlog

Hij is veranderd

Beste ik, Michael Kirilovich is nog dikker geworden!

Daar zijn Boris en Julie, verloofd

En Anna Mikhaylovna, wat een hoofdtooi heeft ze op!

En is dat Natasha

En is dat Natasha

En is dat Natasha

Ze kijken naar mij

Ze hebben het over mij!

Ze vinden me allemaal zo leuk

De vrouwen jaloers

De mannen kalmeren hun jaloezie

Aankondiging van Fedya Dolokhov

Hij domineert de meest briljante jonge mannen van Moskou

Hij staat volledig in het zicht

Goed bewust dat hij de aandacht trekt

Maar net zo op zijn gemak alsof hij in zijn eigen kamer was

Dolokhov was in de Kaukasus

En hij vermoordde de broer van de sjah!

Nu zijn alle dames in Moskou gek op hem

Dolokhov de moordenaar!

Aankondiging van gravin Hélène Bezukhova

De koningin van de samenleving

Mooi, nauwelijks aangekleed

Mollige blote schouders en veel blootgestelde nek

Daaromheen draagt ​​ze een dubbele parelsnoer

Hélène en Dolokhov, arm in arm

Pierre de cuckold zit thuis

Pierre de cuckold zit thuis

De arme man

Nee, ik vermaak me thuis vanavond

Oh, die nek

Oh, die parels

Heel mooi

Wat een charmant jong meisje

Zo betoverend

Ik bloos scharlakenrood

Gravin Bezukhova, de vrouw van Pierre

Ben je hier al lang?

En waar is lieve Pierre?

Hij vergat ons nooit

Ja Pierre, die goede man

Een beetje verdrietig, een beetje stout

Hij moet ons komen bezoeken

Ik zal hem smeken om dat te doen

Er is een vrouw van wie je ver weg moet blijven

Nu Natasha

Het gordijn gaat omhoog

Het gordijn gaat omhoog

Iedereen in de dozen en de kraampjes werd stil

Alle mannen, jong en oud, in uniform en avondjurk

Alle vrouwen in de zaal

Met edelstenen op hun blote vlees

Hun hele aandacht gericht

Met nieuwsgierigheid naar het podium

Twee zangers spelen een scène uit een avant-garde opera

Het is grotesk en verbazingwekkend

Grotesk en geweldig

Ik kan de opera niet volgen

Of luister zelfs naar de muziek

Ik zie beschilderd karton

Vreemd geklede acteurs

Zo vreemd bewegend en zingend in het licht

Zo vals en onnatuurlijk

Ik schaam me en vind het leuk

En iedereen lijkt zich niet bewust

Ja, iedereen veinst verrukking

En de vloed van schitterende lichten voelen

De warme geparfumeerde lucht verwarmd door de menigte

Natasha beetje bij beetje

Begon in een staat van dronkenschap over te gaan

Oh, ik zou jullie allemaal kietelen als ik kon

Oh, ik zou jullie allemaal kietelen als ik kon

En dan

Een stormloop van koude lucht

Er kwam een ​​uitzonderlijk knappe man binnen

Met een zelfverzekerde maar hoffelijke uitstraling

Dit was de broer van Hélène

Anatole Kuragin

Hij bewoog zich met een branie

Wat belachelijk zou zijn geweest

Was hij niet zo knap geweest?

En hoewel het midden in de act was

Hij liep door het gangpad

Zijn zwaard en sporen rinkelend

Zijn knappe geparfumeerde hoofd hoog gehouden

En hij keek recht naar Natasha

Meer charmant

En hij nam zijn plaats in op de eerste rij naast Dolokhov

Wat is hij knap

Hoe bedwelmend?

In het tweede bedrijf waren er grafstenen

De maan boven het voetlicht

Hoorns en contrabas

Zwarte mantels en dolken in hun handen

Ik draai me weer om en onze ogen ontmoeten elkaar

Hij kijkt me recht in de ogen

Hij heeft het over mij

Kaarsen branden

Een karmozijnrode troon

De tsaar jammert een treurig deuntje

Ze zwaaien allemaal met hun armen

En iedereen juicht

«Bravo, bravo!»

Elke keer als ik naar hem kijk

Hij kijkt naar mij

Elke keer als ik naar hem kijk

Hij kijkt naar mij

Elke keer als ik naar hem kijk

Een vreselijk geluid, een gekletter in de menigte

Een storm van chromatische toonladders en verminderde septiemen

Met verrukte gezichten schreeuwde iedereen

Schreeuwend en schreeuwend, «Bravo!»

Bravo, bravo

Bravo, bravo

Bravo, bravo

En dan

Een stormloop van koude lucht

En Anatole kwam de doos binnen