Purple - The Modern Age Slavery

To me you had sent indeed the wind

Thanks

As I stepped out from that door it has arrived directly in my face

But just one question:

Am I a better man?

But just one question:

Is this a better world?

Smoke through eyes that did not sleep.

Of cigarettes lighten up in the morning

soon

Of silence.

Interrupted and broken

Usual fear to collapse in front of chewed hurting words

That forever I’ll keep within and into those lowered eyelids

But just one question: am I a better man?

Of the losses the most definitive and atrocious and unjust one

Soaked into those swollen eyes.

It rains tears that slide in every breath,

crushing into the purple

I let myself being invaded

Cause there’s no shelter for those eyes that for how much I can tighten

Will not have the same light anymore

But just one question:

Am I a better man?

But just one question:

Is this, above all, a better world?

Memories holding me back to that moment

It feels hard as a sandstone

Soaked into swollen eyes

Of broken dreams evaporating

It rains tears that slide in every breath, crushing into the purple

The longest second.

In the fold of a morning.

Another man is waiting to die

The longest minute.

In the fold of a morning.

Another man is waiting to die

The longest hour.

In the fold of a morning.

Another man is waiting to die

The night of the longest day ever.

Another man is waiting to die

Je had inderdaad de wind naar mij gestuurd

Bedankt

Toen ik uit die deur stapte, kwam het recht in mijn gezicht aan

Maar even een vraag:

Ben ik een betere man?

Maar even een vraag:

Is dit een betere wereld?

Rook door ogen die niet sliepen.

Van sigaretten die 's ochtends oplichten

spoedig

Van stilte.

Onderbroken en gebroken

Gebruikelijke angst om te bezwijken voor gekauwde, kwetsende woorden

Dat ik voor altijd binnen en in die neergeslagen oogleden zal houden

Maar slechts één vraag: ben ik een betere man?

Van de verliezen de meest definitieve en afschuwelijke en onrechtvaardige

Gedrenkt in die gezwollen ogen.

Het regent tranen die in elke ademtocht glijden,

verpletterend in het paars

Ik liet me binnenvallen

Want er is geen beschutting voor die ogen die voor hoeveel ik kan aanspannen

Zal niet meer hetzelfde licht hebben

Maar even een vraag:

Ben ik een betere man?

Maar even een vraag:

Is dit vooral een betere wereld?

Herinneringen die me terughouden naar dat moment

Het voelt zo hard als een zandsteen

Gedrenkt in gezwollen ogen

Van gebroken dromen die verdampen

Het regent tranen die bij elke ademhaling naar binnen stromen en in het paars verpletteren

De langste seconde.

In de plooi van een ochtend.

Een andere man wacht om te sterven

De langste minuut.

In de plooi van een ochtend.

Een andere man wacht om te sterven

Het langste uur.

In de plooi van een ochtend.

Een andere man wacht om te sterven

De nacht van de langste dag ooit.

Een andere man wacht om te sterven