The Colours - The Men They Couldn't Hang

I am a member of the council of the naval mutiny

And no traitor to my conscience having done my sworn duty

These are my last words before the scaffold and I charge you all to hear

How a wretched British sailor became a citizen mutineer

Pressed into service to carry powder I was loyal to the crack of the whip

It I starved on the streets of Bristol, I starved worse on a British ship

Red is the colour of the new republic

Blue is the colour of the sea

White is the colour of my innocence

Not surrender to your mercy

I was woken from my misery by the words of Thomas Paine

On my barren soil they fell like the sweetest drops of rain

Red is the colour of the new republic

Blue is the colour of the sea

While is the colour of my innocence

Not surrender to your mercy

So in the spring of the year we took the fleet

Every cask and cannon and compass sheet

And we flew a Jacobean flag to give us heart

While Pitt stood helpless we were waiting for Bonaparte

Red is the colour of the new republic

Blue is the colour of the sea

White is the colour of my innocence

Not surrender to your mercy

All you soldiers, all you sailors, all you labourers of the land

All you beggars, all you builders, all you come here to watch me hang

To the masters we are the rabble, we are the 'swinish multitude'

But we can re-arrange the colours of the red and the white and the blue

Red is the colour of the new republic

Blue is the colour of the sea

White is the colour of my innocence

Not surrender to your mercy

Red is the colour of the new republic

Blue is the colour of the sea

White is the colour of my innocence

Not surrender to your mercy

Ik ben lid van de raad van de marinemuiterij

En geen verrader van mijn geweten die mijn gezworen plicht heeft gedaan

Dit zijn mijn laatste woorden voor het schavot en ik verzoek jullie allemaal om te horen

Hoe een ellendige Britse zeeman een burgermuisman werd?

In dienst geduwd om poeder te dragen, was ik loyaal aan het kraken van de zweep

Als ik verhongerde in de straten van Bristol, verhongerde ik erger op een Brits schip

Rood is de kleur van de nieuwe republiek

Blauw is de kleur van de zee

Wit is de kleur van mijn onschuld

Geef je niet over aan je genade

Ik werd uit mijn ellende gewekt door de woorden van Thomas Paine

Op mijn dorre grond vielen ze als de zoetste druppels regen

Rood is de kleur van de nieuwe republiek

Blauw is de kleur van de zee

While is de kleur van mijn onschuld

Geef je niet over aan je genade

Dus in de lente van het jaar namen we de vloot

Elk vat en kanon en kompasblad

En we vlogen met een Jacobijnse vlag om ons een hart onder de riem te steken

Terwijl Pitt hulpeloos stond te wachten op Bonaparte

Rood is de kleur van de nieuwe republiek

Blauw is de kleur van de zee

Wit is de kleur van mijn onschuld

Geef je niet over aan je genade

Alle soldaten, alle zeelieden, alle arbeiders van het land

Al jullie bedelaars, jullie allemaal bouwers, jullie komen hier allemaal om mij te zien hangen

Voor de meesters zijn wij het gepeupel, wij zijn de 'zwijnende menigte'

Maar we kunnen de kleuren van rood en wit en blauw herschikken

Rood is de kleur van de nieuwe republiek

Blauw is de kleur van de zee

Wit is de kleur van mijn onschuld

Geef je niet over aan je genade

Rood is de kleur van de nieuwe republiek

Blauw is de kleur van de zee

Wit is de kleur van mijn onschuld

Geef je niet over aan je genade