The Lost City Of Refuge - ...And You Will Know Us By The Trail Of Dead

In history, your bluest grace

Falls apart, cascading down

Speak to me of beautiful hate

Of island chains swept with the tide

Tragedy ripening on

The coral leis of a conquering king

They’re swept away

Oh, but not lost

Swept away

Oh, but not lost

Beneath the waves of trembling stars

The roads wind towards windward side

My soul is saved, I see city lights

My face is framed by the blanket of night

Swept away

Oh, but not lost

Swept away

Oh, but not lost

Swept away

Oh, but not lost

Swept away

Oh, but not lost

Not lost, not lost

Not lost

Was I too proud to sat or to wish for

Words that I knew were forbidden?

'Cause I don’t want to know, I didn’t want to see

What I saw when I looked in the distance

In the distance

Swept away

Oh, but not lost

Swept away

Oh, but not lost

Swept away

Oh, but not lost

Swept away

Oh, but not lost

In de geschiedenis, je blauwste genade

Valt uit elkaar, valt naar beneden

Spreek me aan over mooie haat

Van eilandketens meegesleurd met het getij

Tragedie rijpt voort

De koraalleis van een overwinnende koning

Ze zijn weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Onder de golven van trillende sterren

De wegen kronkelen naar loefzijde

Mijn ziel is gered, ik zie stadslichten

Mijn gezicht wordt omlijst door de deken van de nacht

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Niet verloren, niet verloren

Niet verloren

Was ik te trots om te zitten of te wensen?

Woorden waarvan ik wist dat ze verboden waren?

Want ik wil het niet weten, ik wilde het niet zien

Wat ik zag toen ik in de verte keek

In de verte

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren

Weggevaagd

Oh, maar niet verloren