The reaping of flesh and blood - The Legion

I am the ashen skyline.

I am the acid seas;

the rains of

Liquid fire;

the storms of rock and stone.

Supreme is the

Will of the black divinity.

A heart of destruction beats

To eternity

At my hands: a legion — swarms of catastrophes

In my trail: cold fire — but wastelands left to see

Both prayers and shouts of worship meet sheer

Indifference.

The ghost of harvest scorns you —

This flashing scythe is blind!

These flowers made of flesh and blood

Flourish in a graceful blast

For ages kept a secret, a hideous miracle, deraded, yet

Forgotten — I live in the myth of Hell.

Now risen from

Oblivion, from my abysmal sleep;

a pitch-black ancient

Darkness is on the face of the deep

These flowers made of flesh and blood

Flourish in a graceful blast

Ik ben de asgrauwe skyline.

Ik ben de zure zeeën;

de regens van

Vloeibaar vuur;

de stormen van rots en steen.

Opperste is de

Wil van de zwarte godheid.

Een hart van vernietiging klopt

Tot de eeuwigheid

In mijn handen: een legioen — zwermen rampen

In mijn spoor: koud vuur — maar woestenijen nog te zien

Zowel gebeden als uitroepen van aanbidding ontmoeten pure

Onverschilligheid.

De geest van de oogst veracht je -

Deze knipperende zeis is blind!

Deze bloemen gemaakt van vlees en bloed

Bloei in een sierlijke explosie

Eeuwenlang een geheim bewaard, een afschuwelijk wonder, bespottelijk, maar toch

Vergeten — ik leef in de mythe van de hel.

Nu opgestaan ​​uit

Vergetelheid, uit mijn verschrikkelijke slaap;

een pikzwarte oude

Duisternis is op het gezicht van de diepte

Deze bloemen gemaakt van vlees en bloed

Bloei in een sierlijke explosie