The inimical - The Legion

The archaic dagger gleams with a dismal light

Inauspiciously biding, as with a mind.

There’s a voice in

The wind on this ancient night.

A circle of candles and an

Altar to climb

Scriptures bound in human skin

A life to lose and worlds to win!

Procreating eternity in bloodstains on olden stone

Sacrificial atonement: a gutted corpse;

another soul in

The shrine made from human bones.

Chants the choir of

Hooded spectators:

«Leave no truth to dwell the grave, but bear it through

The halls of timeless dusk!

Preserve what flickers in the

Dark.

With fire burn to black what needs the flesh!»

Rising from the vat;

a forbidden fume, a dancing veil of

Peccant smoke.

Lurking in the mist;

claws and teeth and

Eyes, a spectral light in darkness cloaked, a quivering

Shadow cast from beyond.

Alive, there are no ways to

Break the bonds!

Materializing;

a winged abomination, risen from the

Depths of time.

The inimical — the unnameable inhuman

Evil in its prime

The archaic dagger burns with a cruel glare in the circle

Of bodies, slain in a mess.

There’s a breath of the Beast in

The nightly air: an ungodly chill and a smell of death

The inimical — the unnameable

De archaïsche dolk straalt met een somber licht

Ongunstig afwachtend, als met een geest.

Er is een stem in

De wind op deze oude nacht.

Een cirkel van kaarsen en een

Altaar om te beklimmen

Schriften ingebonden in menselijke huid

Een leven om te verliezen en werelden om te winnen!

Eeuwigheid voortplanten in bloedvlekken op oude steen

Opofferende verzoening: een ontdaan lijk;

een andere ziel in

Het heiligdom gemaakt van menselijke botten.

Chants het koor van

Toeschouwers met capuchon:

«Laat geen waarheid achter om in het graf te wonen, maar draag het door»

De zalen van de tijdloze schemering!

Behouden wat flikkert in de

Donker.

Met vuur dat zwart wordt wat het vlees nodig heeft!»

Opstaan ​​uit het vat;

een verboden rook, een dansende sluier van

Peccan rook.

Op de loer in de mist;

klauwen en tanden en

Ogen, een spectraal licht in de duisternis gehuld, een trillende

Schaduw geworpen van buiten.

Levend, er zijn geen manieren om

Breek de banden!

materialiseren;

een gevleugelde gruwel, verrezen uit de

Diepte van tijd.

Het vijandige — het onnoembare onmenselijke

Het kwaad op zijn hoogtepunt

De archaïsche dolk brandt met een wrede blik in de cirkel

Van lichamen, gedood in een puinhoop.

Er is een adem van het beest in

De nachtelijke lucht: een goddeloze kilte en een geur van de dood

Het vijandige — het onnoembare