Bringer of the Sixth Sun - The Kovenant

I drank a goblet of fire…

I cut out the prophets tongue…

but still, the sun refused to move.

I tore a hole in the web of sanity…

the very fabric of life itself…

but still, this flesh refused to burn.

«what a humble vision!

to forever dwell by the grace of the sun…»

I gathered the moon and the stars…

in my little pouch of planets…

the renaissance of astral flesh.

dripping and drolling with universal thirst…

equilibrium going under…

in such an idle state of death.

sowing the seeds of a new dimension…

I am the conqueror in his petty paradise…

spinning around in garden of lush blooming death,

point at the sun, and I will be there…

and the angels, scattered and bleeding…

will be the foundation of my empire…

and admidst all this forlorn beauty…

…I still laughed at the end.

Ik dronk een vuurbeker...

Ik sneed de tong van de profeten uit...

maar toch weigerde de zon te bewegen.

Ik scheurde een gat in het web van gezond verstand...

het weefsel van het leven zelf...

maar toch weigerde dit vlees te branden.

«wat een nederige visie!

om voor altijd te wonen bij de gratie van de zon...»

Ik heb de maan en de sterren verzameld...

in mijn kleine buidel met planeten...

de wedergeboorte van astraal vlees.

druipend en dralend van universele dorst...

evenwicht ondergaat…

in zo'n inactieve staat van overlijden.

de zaden zaaien van een nieuwe dimensie...

Ik ben de overwinnaar in zijn kleine paradijs...

ronddraaiend in de tuin van de weelderige bloeiende dood,

wijs naar de zon, en ik zal er zijn...

en de engelen, verstrooid en bloedend...

zal het fundament zijn van mijn rijk...

en te midden van al deze verloren schoonheid...

... Ik moest nog steeds lachen om het einde.