Бояться упасть - The Коля

Мои руки верёвками спутаны,

Страхом подлости и предательства.

Я прошу вас простить меня, глупого,

За мои нехорошие качества.

Мне не просто, поверите, кажется,

Я утратил такие способности.

Я люблю, когда вы улыбаетесь;

И боюсь вашей немногословности.

Припев:

Листья с немыслимой жадностью

За воздух хватаются — боятся упасть.

Письма просроченной давности приходят,

Так странно их снова читать.

У меня появилось желание

Раствориться, распасться на атомы.

Я люблю ваше дыхание,

И когда вы мне в волосы пальцами.

Мои мысли парят в невесомости,

Когда вы мне танцуете в комнате.

Проклинаю свои осторожности,

Доверяю чертям ваши омуты.

Припев:

Листья с немыслимой жадностью

За воздух хватаются — боятся упасть.

Письма просроченной давности приходят,

Так странно их снова читать.

Припев:

Листья с немыслимой жадностью

За воздух хватаются — боятся упасть.

Письма просроченной давности приходят,

Так странно их снова, снова читать.

Mijn handen zijn verstrikt in touwen

Angst voor gemeenheid en verraad.

Ik vraag je om me te vergeven, dom,

Voor mijn slechte eigenschappen.

Het is niet gemakkelijk voor mij, geloof me, zo lijkt het

Ik ben zulke vaardigheden kwijtgeraakt.

Ik hou ervan als je lacht;

En ik ben bang voor je terughoudendheid.

Refrein:

Bladeren met ondenkbare hebzucht

Ze grijpen naar lucht - ze zijn bang om te vallen.

Oude brieven komen eraan

Zo vreemd om ze weer te lezen.

ik heb een verlangen

Oplossen, uiteenvallen in atomen.

Ik hou van je adem

En als je je vingers in mijn haar steekt.

Mijn gedachten zweven in gewichtloosheid

Als je op me danst in de kamer.

Ik vervloek mijn voorzichtigheid

Ik vertrouw de duivel met je draaikolken.

Refrein:

Bladeren met ondenkbare hebzucht

Ze grijpen naar lucht - ze zijn bang om te vallen.

Oude brieven komen eraan

Zo vreemd om ze weer te lezen.

Refrein:

Bladeren met ondenkbare hebzucht

Ze grijpen naar lucht - ze zijn bang om te vallen.

Oude brieven komen eraan

Het is zo vreemd om ze opnieuw te lezen, opnieuw.