Tendons - The Joy Formidable, Matt Thomas, Rhydian Dafydd

Careful of the morning

Careful of the night

Careful of them hunting

The ideas we leave behind

Those preachers and their stories

Drunkards and their vows

We clung to each other

When there was no one else around

Tendons that we are

Tendons stretched too far

Tangled up and heavy

Winding steady

Tender in the dark

We’re fractions of a star

Held above a story

For a moment only

I can’t decide

What needs building

What needs digging

What needs filling in

This love, this love is like a swarm

We can’t see through it

We can’t hold thorns

Tendons that we are

Tendons stretched too far

Tangled up and heavy

Winding steady

Tender in the dark

We’re fractions of a star

Held above a story

For a moment only

Until it breaks clean

Until it takes me

Until we hollow the thought

Nothing this close can enjoy permanence

I think I understand

That past is circling

Nothing that’s lit can be in flames this long

You said, you said I had all the fighting, maybe

Maybe it’s something

Maybe it’s real

Not faded like flowers

Form yesterday’s field

Aimless on a fated road

This life it keeps us hunting

Cos I’m not home

Throw my bones

Empty me

Held so tight

That’s all I see

Let your grief pour into me

Tell me now, is this what you wanted?

Is this what you wanted?

Let yourself pour into me

Tendons that we are

Tendons stretched too far

Pas op voor de ochtend

Pas op voor de nacht

Pas op dat ze jagen

De ideeën die we achterlaten

Die predikers en hun verhalen

Dronkaards en hun geloften

We klampten ons aan elkaar vast

Toen er niemand anders in de buurt was

Pezen die we zijn

Pezen te ver uitgerekt

In de war en zwaar

stabiel opwinden

Teder in het donker

We zijn fracties van een ster

Boven een verhaal gehouden

Slechts even

Ik kan niet beslissen

Wat moet er gebouwd worden?

Wat moet er gegraven worden?

Wat moet worden ingevuld?

Deze liefde, deze liefde is als een zwerm

We kunnen er niet doorheen kijken

We kunnen geen doornen vasthouden

Pezen die we zijn

Pezen te ver uitgerekt

In de war en zwaar

stabiel opwinden

Teder in het donker

We zijn fracties van een ster

Boven een verhaal gehouden

Slechts even

Totdat het schoon breekt

Tot het me kost

Totdat we de gedachte uithollen

Niets dat zo dichtbij is, kan blijvend genieten

Ik denk dat ik het begrijp

Dat verleden cirkelt rond

Niets dat brandt, kan zo lang branden

Je zei, je zei dat ik alle gevechten had, misschien...

Misschien is het iets

Misschien is het echt

Niet vervaagd als bloemen

Vorm het veld van gisteren

Doelloos op een noodlottige weg

Dit leven houdt ons op jacht

Want ik ben niet thuis

Gooi met mijn botten

Leeg me

Zo strak vastgehouden

Dat is alles wat ik zie

Laat je verdriet in mij stromen

Vertel me nu, is dit wat je wilde?

Is dit wat je wilde?

Laat jezelf in mij gieten

Pezen die we zijn

Pezen te ver uitgerekt