These Things Are Nice - The Hood Internet, Kid Static, Slow Witch

Like cigarettes light ribbons

In the red light district

Where they intersect like rhythms

You look at life through a prism

Willing to split the difference,

If only for the right schism

Elegance takes percision

Catch flies with simple syrup,

Sacrifice pure vision

Truth is a nervous system

Balanced on the precipice

Of perfect wisdom

Who’s gonna marry me now?

Or carry me out?

Or stare me down?

Downstairs, the fair’s letting out

The affair’s getting out

Who cares?

It’s just sound

Like innocence?

Try prison.

Like you won’t take deliverance,

Whatever hole you find it in.

Violence is a given

From the other side of the fence,

It’s just like television

I’ll admit there’s been some dereliction.

I’ll seek forgiveness, you get the permissions.

Life’s a bit like a burn victim: we see it’s

Harsh reality, and yet we prefer fiction.

Like, this is nice.

But is it worth it?

Does it justify it’s price?

Does it serve it’s worthless purpose?

Will you heed your own advice?

If you want to make it work

It’s best to check everything twice

In lieu of two new sets of eyes,

Incentivize some passersby…

She feels no strings inside her stomach

But that doesn’t mean they’re not there

Much less never were

And the audiences love it Their expectations plummet

I bring to mind the things she’s signed but

She’s long since memorized her lines

And she’s terrified in public

Objectified by her subjects

«Who's gonna marry me now?

Where are we now?

You’re wearing me out.»

If you want ‘em to care ten years from now,

Then here’s how.

Shout:

These things are nice, but it ain’t worth it I been wasted half my life.

I been trained to thing I deserve it.

I’ve been dumb and deaf and blind.

This ain’t right.

I ain’t perfect.

I ain’t trying to say…

Things are nice.

But it ain’t worth it.

It ain’t worth it.

Come on.

Zoals sigarettenlichtlinten

In de rosse buurt

Waar ze elkaar kruisen als ritmes

Je bekijkt het leven door een prisma

Bereid om het verschil te delen,

Al was het maar voor het juiste schisma

Elegantie vereist precisie

Vliegen vangen met eenvoudige siroop,

Zuivere visie opofferen

De waarheid is een zenuwstelsel

Evenwichtig op de afgrond

Van volmaakte wijsheid

Wie gaat er nu met me trouwen?

Of mij uitvoeren?

Of me aanstaren?

Beneden gaat de kermis uit

De affaire komt eruit

Wie kan het schelen?

Het is gewoon geluid

Zoals onschuld?

Probeer de gevangenis.

Alsof je geen verlossing aanneemt,

In welk gat je het ook vindt.

Geweld is een gegeven

Vanaf de andere kant van het hek,

Het is net als televisie

Ik geef toe dat er wat nalatigheid is geweest.

Ik zal om vergeving vragen, jij krijgt de toestemmingen.

Het leven is een beetje als een brandwondenslachtoffer: we zien dat het zo is

Harde realiteit, en toch geven we de voorkeur aan fictie.

Dit is leuk.

Maar is het het waard?

Rechtvaardigt het de prijs?

Heeft het zijn waardeloze doel?

Ga je je eigen advies opvolgen?

Als je het wilt laten werken

Het is het beste om alles twee keer te controleren

In plaats van twee nieuwe paar ogen,

Stimuleer enkele voorbijgangers...

Ze voelt geen banden in haar maag

Maar dat betekent niet dat ze er niet zijn

Veel minder waren nooit

En het publiek is er dol op Hun verwachtingen kelderen

Ik denk aan de dingen die ze heeft ondertekend, maar

Ze heeft haar regels al lang uit het hoofd geleerd

En ze is doodsbang in het openbaar

Geobjectiveerd door haar onderwerpen

«Wie gaat er nu met me trouwen?

Waar zijn we nu?

Je put me uit.»

Als je wilt dat ze zich over tien jaar zorgen maken,

Dan is hier hoe.

Roepen:

Deze dingen zijn leuk, maar het is het niet waard. Ik ben mijn halve leven verspild.

Ik ben opgeleid tot iets dat ik verdien.

Ik ben dom en doof en blind geweest.

Dit klopt niet.

Ik ben niet perfect.

Ik probeer niet te zeggen...

Dingen zijn leuk.

Maar het is het niet waard.

Het is het niet waard.

Kom op.