Soldier's Song - The Hollies

Smoke was slowly rising as the night began to fade,

There were fires on the sky line from some distant born array,

I was riding out at 17 to join my first brigade,

Many years ago.

And I chanced upon a farm house where the woman took me in,

She gave me food and wine, she gave me shelter from the wind,

She delayed me from my regiment, and service of my King,

Many years ago.

She said «Soldier, before I lose you to the fight,

Oh my soldier, I’ll make a man of you tonight»

She took me over, in the fading fire glow,

On that wild and misty night she was my woman.

When I rose next morning I was gone before she stirred,

Tore myself away from there and left without a word,

Sound of distant infantry was the only thing I heard,

On that morning.

And in that day I aged 10 years and died a thousand deaths,

I learned the feel of frozen steal and fear within my breast,

But the lesson I remember 'til they laided me to my rest,

Keeps returning.

She said «Soldier, before I lose you to the fight,

Oh my soldier, I’ll make a man of you tonight»

She took me over, in the fading fire glow,

On that wild and misty night she was my woman.

And when the dice of war was thrown, and victory was won,

My drunken young compatriots went out to have their fun,

And there was no single house they did not burn or over run,

On that evening.

And I rode out to that place again as hard as I could ride,

but I found her by the trail on the lonely mountain side,

In the hands of those brave friends of mine she suffered and she died,

Many years ago.

«Soldier, before I lose you to the fight,

Oh my soldier, I’ll make a man of you tonight»

She took me over, in the fading fire glow,

On that wild and misty night she was my woman.

Rook steeg langzaam op toen de nacht begon te vervagen,

Er waren branden aan de hemellijn van een verre geboren reeks,

Ik reed op 17-jarige leeftijd naar mijn eerste brigade,

Vele jaren geleden.

En ik kwam toevallig op een boerderij waar de vrouw me in huis nam,

Ze gaf me eten en wijn, ze gaf me beschutting tegen de wind,

Ze vertraagde me uit mijn regiment, en de dienst van mijn koning,

Vele jaren geleden.

Ze zei: "Soldaat, voordat ik je verlies aan het gevecht,

Oh mijn soldaat, ik zal vanavond een man van je maken»

Ze nam me over, in de vervagende vuurgloed,

Op die wilde en mistige nacht was ze mijn vrouw.

Toen ik de volgende ochtend opstond, was ik weg voordat ze zich bewoog,

Ik scheurde mezelf daar weg en vertrok zonder een woord te zeggen,

Het geluid van infanterie in de verte was het enige dat ik hoorde,

Op die ochtend.

En op die dag werd ik 10 jaar oud en stierf duizend doden,

Ik leerde het gevoel van bevroren stelen en angst in mijn borst,

Maar de les die ik me herinner totdat ze me tot rust brachten,

Blijft terugkomen.

Ze zei: "Soldaat, voordat ik je verlies aan het gevecht,

Oh mijn soldaat, ik zal vanavond een man van je maken»

Ze nam me over, in de vervagende vuurgloed,

Op die wilde en mistige nacht was ze mijn vrouw.

En toen de oorlogsdobbelsteen werd gegooid en de overwinning werd behaald,

Mijn dronken jonge landgenoten gingen erop uit om hun lol te hebben,

En er was geen enkel huis dat ze niet afbrandden of overreden,

Op die avond.

En ik reed weer naar die plaats zo hard als ik kon rijden,

maar ik vond haar bij het pad op de eenzame berghelling,

In de handen van die dappere vrienden van mij leed ze en stierf ze,

Vele jaren geleden.

«Soldaat, voordat ik je verlies aan het gevecht,

Oh mijn soldaat, ik zal vanavond een man van je maken»

Ze nam me over, in de vervagende vuurgloed,

Op die wilde en mistige nacht was ze mijn vrouw.