Colour Of A Man - The Hidden Cameras

Colour of a man chiseled in stone

Is the marker of a man ridded by woe

It is the colour of a man stuck in his grey

And the mood of his brood that he has painted on

His face is painted on with pools of clay

And the blood of an animal run astray

He is the colour of a man who plays in sport

And the wisdom of his words are simply taken on

He covers me with ash and falls asleep

I’m whispering the words that he has grown to love

Words can have a way to pull the string

A grunting of the «ifs» and «fs» and then the «oh»

It is simpler when I think about being no more than one of his many trophies

Than to live with a man who craves the cold

And to be the one that has to ask for every dole

Stone men stand as if they own the place

The power that they lack it has been painted on

Worshiping them is the only way

Creating worth from ash that greys the every pore

Is colouring the man with what he thinks he knows

The colour is infectious like the na ne nee ne na nee oh

I feel the weakness of his wishy-washy ways

In the rhythm of his hips as he pretends to love

And the heavy set of steps that stomp away

Such that is the colour of a manimalninamimalnimanimalnimanimal

Kleur van een in steen gebeitelde man

Is de markering van een man bevrijd door wee?

Het is de kleur van een man die vastzit in zijn grijs

En de sfeer van zijn kroost waarop hij heeft geschilderd

Zijn gezicht is beschilderd met plassen klei

En het bloed van een dier dwaalde af

Hij heeft de kleur van een man die in de sport speelt

En de wijsheid van zijn woorden wordt gewoon overgenomen

Hij bedekt me met as en valt in slaap

Ik fluister de woorden waar hij van is gaan houden

Woorden kunnen een manier hebben om aan het touwtje te trekken

Een grommen van de «ifs» en «fs» en vervolgens de «oh»

Het is eenvoudiger als ik eraan denk niet meer te zijn dan een van zijn vele trofeeën

Dan om te leven met een man die hunkert naar de kou

En om degene te zijn die om elke uitkering moet vragen

Stenen mannen staan ​​alsof ze de eigenaar zijn

De kracht die ze missen is erop geschilderd

Ze aanbidden is de enige manier

Waarde creëren uit as die elke porie vergrijst

Kleurt de man met wat hij denkt te weten?

De kleur is besmettelijk zoals de na ne nee nee nee nee oh

Ik voel de zwakte van zijn slappe manieren

Op het ritme van zijn heupen terwijl hij doet alsof hij liefheeft

En de zware reeks stappen die weg stampen

Zodanig dat is de kleur van een manimalninamimalnimanimalnimanimal