And The World Turned - The Gabe Dixon Band

Girl stood on the rocks with the water at her feet

The sun on her skin and a tear on her cheek

With her hand on her chest and the wind in her hair

Underneath her breath like a beggar’s prayer she said

I miss you, come back to me

I wish you’d come back to me

But nobody heard

And the world turned and the world turned and the world turned

And thats when the girl reached in her pocket

Pulled out a silver heart-shaped locket

Opened it up and stared for a while at her faded boy

With a lazy smile, oh how

I miss you, come back to me

I wish you’d come back to me

But nobody heard

And the world turned and the world turned and the world turned

And she walked to the deepest part of the river

And she thought about diving in

She imagined how the current would overtake her

How easy it would be to disappear

But instead she tossed the locket

In the cool, blue, water

That night in her bed, she let herself weep

She let herself cry herself to sleep

And there in a dream somewhere in the night

Saw the boy and the locket by the riverside, saying

I miss you, come back to me

I wish you’d come back to me

But nobody heard

And the world turned and the world turned and the world turned

Meisje stond op de rotsen met het water aan haar voeten

De zon op haar huid en een traan op haar wang

Met haar hand op haar borst en de wind in haar haren

Onder haar adem als een bedelaarsgebed zei ze:

Ik mis je, kom bij me terug

Ik wou dat je bij me terugkwam

Maar niemand heeft het gehoord

En de wereld draaide en de wereld draaide en de wereld draaide

En toen reikte het meisje in haar zak

Een zilveren hartvormig medaillon tevoorschijn gehaald

Opende het en staarde een tijdje naar haar verbleekte jongen

Met een luie glimlach, oh hoe

Ik mis je, kom bij me terug

Ik wou dat je bij me terugkwam

Maar niemand heeft het gehoord

En de wereld draaide en de wereld draaide en de wereld draaide

En ze liep naar het diepste deel van de rivier

En ze dacht erover om erin te duiken

Ze stelde zich voor hoe de stroom haar zou inhalen

Hoe gemakkelijk zou het zijn om te verdwijnen?

Maar in plaats daarvan gooide ze het medaillon

In het koele, blauwe water

Die nacht in haar bed liet ze zichzelf huilen

Ze liet zichzelf in slaap huilen

En daar in een droom ergens in de nacht

Ik zag de jongen en het medaillon bij de rivier en zei:

Ik mis je, kom bij me terug

Ik wou dat je bij me terugkwam

Maar niemand heeft het gehoord

En de wereld draaide en de wereld draaide en de wereld draaide