From Below - The Fall Of Every Season

In the midst of these crying walls

Past and presence formed,

Yet memories were never kept alive.

If they were to, they’d swallow every bit of hope.

A day to see light rise.

Watch paint spread under the tyrian sky.

Feeding on ascending rays.

Carried by emotion.

A day to be.

But inside was a thundering rage.

A merciless storm under tranquillized control.

Bearable silence until the unbearable awoke.

Lived in this nightmare, this prideless coffin,

Buried below, but not below ground.

Between the cracks, observed a hopeless destiny.

The guardian, the lock, the detestec lack of possibility.

Devouring effect.

Called beyond this life, beyond this god.

Screeches echoed in apathic surroundings,

Only to reach who he didn’t call.

So in the midst of these crying walls

Past and presence formed,

Yet memories were never kept alive.

It they were to, they’d swallow every bit of hope.

A day to see light rise.

Te midden van deze huilende muren

Verleden en aanwezigheid gevormd,

Toch werden herinneringen nooit levend gehouden.

Als ze dat zouden doen, zouden ze alle hoop inslikken.

Een dag om het licht te zien opkomen.

Kijk hoe verf zich verspreidt onder de Tyrische lucht.

Voeden met opstijgende stralen.

Gedragen door emotie.

Een dag om te zijn.

Maar van binnen was een donderende woede.

Een meedogenloze storm onder verdoofde controle.

Draaglijke stilte tot het ondraaglijke wakker werd.

Leefde in deze nachtmerrie, deze trotse kist,

Onder de grond begraven, maar niet onder de grond.

Tussen de scheuren, waargenomen een hopeloos lot.

De bewaker, het slot, de verafschuwde onmogelijkheid.

Verslindend effect.

Geroepen voorbij dit leven, voorbij deze god.

Gekrijs weergalmde in een apathische omgeving,

Alleen om te bereiken wie hij niet heeft gebeld.

Dus tussen deze huilende muren

Verleden en aanwezigheid gevormd,

Toch werden herinneringen nooit levend gehouden.

Als ze dat zouden doen, zouden ze alle hoop inslikken.

Een dag om het licht te zien opkomen.