Mary's Gone - The Deep Dark Woods

Mary would sit

in the pale moon light

Mary was once my own heart’s delight

she was silent

just lieing there

the cold wind

blowing her hair

Mary always

Treated me like gold

But her love it,

Soon grew cold

I treated her bad

I treated her mean

Now Mary is just a memory

Never gonna mary

Never have me a wife

Gonna be a batchelor for the rest of my life

Rougher on my body than the ocean blue

There aint no telling what I might do

So long sweet Mary

I bid you fearwell

You say im not worth it but no one can tell

Im gonna ramble

Im gonna roam

'Til the bells of glory

Call me home

Mary would sit

in the pale moon light

Mary once was my own heart’s delight

she was silent

Just lieing there

The cold wind

Blowing her hair

Maria zou zitten

in het bleke maanlicht

Mary was ooit de vreugde van mijn eigen hart

ze was stil

gewoon daar liggen

de koude wind

haar haren blazen

Maria altijd

Behandelde me als goud

Maar ze is er dol op,

Snel koud geworden

Ik heb haar slecht behandeld

Ik behandelde haar gemeen

Nu is Mary slechts een herinnering

Nooit gaan trouwen

Heb nooit een vrouw voor me

Zal de rest van mijn leven een batchelor zijn

Ruwer voor mijn lichaam dan het oceaanblauw

Het is niet te zeggen wat ik zou kunnen doen

Tot zo lieve Mary

Ik bied je angst aan

Je zegt dat ik het niet waard ben, maar niemand kan het zeggen

Ik ga wandelen

Ik ga zwerven

'Tot de klokken der glorie'

Bel me thuis

Maria zou zitten

in het bleke maanlicht

Mary was ooit de vreugde van mijn eigen hart

ze was stil

Gewoon daar liggen

De koude wind

Haar haar blazen