Mother Nature - The Dangerous Summer

When you get to the bottom

There is endlessly more

Once thought I was settled

I really thought I was home

It’s the flaw of the map

It’s the eye in the storm of will

I’ll return to The Mother

And I will lie on her shores

Then find my way back

I will bury my old heart there

Right along the highway

I traveled a thousand times

And now I live for the moon

These monuments won’t move

I built them for you

This is what it feels like to bloom

Let me into the open

Get me out of my mind

Let patterns be broken

And moments unwind

It’s less of a path

It’s a wave that pulls you in

I’ll return to the mother

And I’ll get drunk off her wine

Then find my way back

I will bury my old heart there

Right along the highway

I traveled a thousand times

And now I live for the moon

These monuments won’t move

I built them for you

This is what it feels like to bloom

In the infinite forest

In the bottomless light

Through the rain of the morning

Through the cracks in the sky

You let it unfold you

You let it all swallow you

You surrender the pain left behind those eyes

You have to let that change you

To let that change you

To let that change you

To let that change you

You have to let that change you

To let that change you

To let that change you

To let that change you

You have to let that change you

To let that change you

To let that change you

To let that change you

You have to let that change you

To let that change you

To let that change you

To let that change you

Wanneer je de bodem bereikt

Er is eindeloos meer

Ooit dacht dat ik was geregeld

Ik dacht echt dat ik thuis was

Het is de fout van de kaart

Het is het oog in de storm van wil

Ik keer terug naar The Mother

En ik zal op haar kusten liggen

Vind dan mijn weg terug

Ik zal mijn oude hart daar begraven

Direct langs de snelweg

Ik heb duizend keer gereisd

En nu leef ik voor de maan

Deze monumenten zullen niet bewegen

Ik heb ze voor je gebouwd

Zo voelt het om te bloeien

Laat me naar buiten komen

Haal me uit mijn hoofd

Laat patronen doorbreken

En momenten komen tot rust

Het is minder een pad

Het is een golf die je naar binnen trekt

Ik keer terug naar de moeder

En ik zal dronken worden van haar wijn

Vind dan mijn weg terug

Ik zal mijn oude hart daar begraven

Direct langs de snelweg

Ik heb duizend keer gereisd

En nu leef ik voor de maan

Deze monumenten zullen niet bewegen

Ik heb ze voor je gebouwd

Zo voelt het om te bloeien

In het oneindige bos

In het bodemloze licht

Door de regen van de ochtend

Door de kieren in de lucht

Je laat het je ontvouwen

Je laat het je allemaal opslokken

Je geeft de pijn op die achter die ogen is achtergebleven

Je moet je daardoor laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Je moet je daardoor laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Je moet je daardoor laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Je moet je daardoor laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen

Om je daardoor te laten veranderen