Misery Hates Company - The Color Morale

Forget about yesterday, it’s moved on from you

Live without the doubt that just won’t go away

We’ve all stood at the edge, contemplated jumping

A leap of fear, loss of faith, we can’t go

You see a face you think you know

But it’s not the one I show

I feel more, more at home

In the places I don’t know

I don’t belong to my mistakes, tired of sleeping wide awake

It’s killing me slowly, it’s crowded and lonely

Even when I crawl I drag my feet, when did the world take hold of me?

It’s killing me slowly, it’s crowded and lonely, I can’t feel at all

I find myself back here again

But I’m not empty-handed

I’m not leaving, I’m not done, I’m not the kind that would run

Being lost is a lovely place to find yourself again

You see a face you think you know

But it’s not the one I show

I feel more, more at home

In the places I don’t know

I don’t belong to my mistakes, tired of sleeping wide awake

It’s killing me slowly, it’s crowded and lonely

Even when I crawl I drag my feet, when did the world take hold of me?

It’s killing me slowly, it’s crowded and lonely, I can’t feel at all

I owe another shot to the world

It took a shot at me and missed

I owe another chance to myself

Take me back to the beginning

We all come from something

I don’t belong to my mistakes, tired of sleeping wide awake

It’s killing me slowly, it’s crowded and lonely

Even when I crawl I drag my feet, when did the world take hold of me?

It’s killing me slowly, it’s crowded and lonely, I can’t feel at all

Vergeet gisteren, het is van je afgegaan

Leef zonder de twijfel die maar niet weggaat

We hebben allemaal aan de rand gestaan, overwogen om te springen

Een sprong van angst, verlies van geloof, we kunnen niet gaan

Je ziet een gezicht dat je denkt te kennen

Maar het is niet degene die ik laat zien

Ik voel me meer, meer thuis

Op de plaatsen die ik niet ken

Ik behoor niet tot mijn fouten, moe om klaarwakker te slapen

Het doodt me langzaam, het is druk en eenzaam

Zelfs als ik kruip, sleep ik mijn voeten, wanneer heeft de wereld mij te pakken?

Het doodt me langzaam, het is druk en eenzaam, ik kan helemaal niets voelen

Ik ben hier weer terug

Maar ik sta niet met lege handen

Ik ga niet weg, ik ben nog niet klaar, ik ben niet het soort dat zou rennen

Verdwaald zijn is een heerlijke plek om jezelf terug te vinden

Je ziet een gezicht dat je denkt te kennen

Maar het is niet degene die ik laat zien

Ik voel me meer, meer thuis

Op de plaatsen die ik niet ken

Ik behoor niet tot mijn fouten, moe om klaarwakker te slapen

Het doodt me langzaam, het is druk en eenzaam

Zelfs als ik kruip, sleep ik mijn voeten, wanneer heeft de wereld mij te pakken?

Het doodt me langzaam, het is druk en eenzaam, ik kan helemaal niets voelen

Ik ben de wereld nog een kans verschuldigd

Het nam een ​​schot op mij en miste

Ik ben mezelf nog een kans schuldig

Breng me terug naar het begin

We komen allemaal ergens vandaan

Ik behoor niet tot mijn fouten, moe om klaarwakker te slapen

Het doodt me langzaam, het is druk en eenzaam

Zelfs als ik kruip, sleep ik mijn voeten, wanneer heeft de wereld mij te pakken?

Het doodt me langzaam, het is druk en eenzaam, ik kan helemaal niets voelen