True Love, True Hate - The Cold Harbour

The moonlit path is empty

It fills me nothing

Cloudy memories of what the perfect life is

Losing sight of what is real

Overgrown fields leaving me feeling lost

Within my abode is memories

Of nothing

One love keeps me going and always will

Wilting roses hanging on to the sun’s shadows

Surrounded by stranger with no love left

True hate is is becoming normal

True love maybe the only thing I have left

Coming of age is merely a milestone of what I haven’t achieved

Days feel like weeks gone by

Feels like I’m living a lie

November has never felt so cold

Walking her to the train station

I’ve never felt so alone (so alone)

I don’t know if I can do this anymore

When will I see you again?

Life isn’t worth living without you by my side

Losing sight of all true reality

Everything is becoming a formality

I’m scared that no one ever cared

I’m scared that no one ever cared

The rain has settled, only leaving pain

It’s still cold outside

Now gasping for my final breath

Has my life come down to this?

There’s no love lost

Has my life come down to this?

There’s no love lost

Het maanverlichte pad is leeg

Het vult me ​​niets

Bewolkte herinneringen aan wat het perfecte leven is

Uit het oog verliezen wat echt is

Overwoekerde velden waardoor ik me verloren voel

In mijn verblijf zijn herinneringen

Van niets

Eén liefde houdt me op de been en dat zal altijd zo blijven

Verwelkende rozen die aan de schaduwen van de zon hangen

Omringd door een vreemdeling zonder liefde meer

Echte haat is normaal aan het worden

Ware liefde is misschien wel het enige wat ik nog heb

Volwassen worden is slechts een mijlpaal van wat ik niet heb bereikt

Dagen voelen als weken voorbij

Het voelt alsof ik in een leugen leef

November heeft nog nooit zo koud gevoeld

Haar naar het treinstation brengen

Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld (zo alleen)

Ik weet niet of ik dit nog kan

Wanneer zal ik je weer zien?

Het leven is het niet waard om te leven zonder jou aan mijn zijde

Alle ware realiteit uit het oog verliezen

Alles wordt een formaliteit

Ik ben bang dat het niemand iets kon schelen

Ik ben bang dat het niemand iets kon schelen

De regen is gaan liggen en laat alleen pijn achter

Het is nog koud buiten

Nu snakkend naar mijn laatste adem

Is mijn leven hierop neergekomen?

Er is geen liefde verloren

Is mijn leven hierop neergekomen?

Er is geen liefde verloren