The Legend Of Wooly Swamp - The Charlie Daniels Band

Well, if you ever go back into Wooley Swamp,

Well, you better not go at night.

There’s things out there in the middle of them woods

That make a strong man die from fright.

Things that crawl and things that fly

And things that creep around on the ground.

And they say the ghost of Lucius Clay gets up and he walks around.

But I couldn’t believe it.

I just had to find out for myself.

And I couldn’t conceive it

'Cause I never would have listened to nobody else.

And I couldn’t believe it.

I just had to find out for myself

There’s somethings in this world you just

can’t explain.

Spoken:

The old man lived in the Wooley Swamp way back in Booger Woods.

He never did do a lot of harm in the world,

But he never did do no good

People didn’t think too much of him

They all thought he acted funny

The old man didn’t care about people anyway

All he cared about was his money.

He’d stuff it all down in mason jars

And he’d bury it all around

And on certain nights

If the moon was right

H e’d dig it up out of the ground.

He’d pour it all out on the floor of his shack

And run his fingers through it.

Yeah, Lucius Clay was a greedy old man

And that’s all that there was to it.

Cable boys was white trash

They lived over on Carver’s Creek.

They were mean as a snake

And sneaky as a cat

And belligerent when they’d speak.

One night the oldest brother said,

«Y'all meet me at the Wooley Swamp later

We’ll take old Lucius’s money

and we’ll feed him to the alligators.»

They found the old man out in the back

With a shovel in his hand,

Thirteen rusty mason jars

was just dug up out of the sand.

And they all went crazy

And they beat the old man,

And they picked him up off of the ground.

Threw him in the swamp

And stood there and laughed

As the black water sucked him down.

Then they turned around

And went back to the shack

And picked up the money and ran.

They hadn’t gone nowhere

When they realized

They were running in quicksand.

And they struggled and they screamed

But they couldn’t get away

And just before they went under

They could hear that old man laughing

In a voice as loud as thunder.

And that’s been fifty years ago

And you can go by there yet.

There’s a spot in the yard

In the back of that shack

Where the ground is always wet.

And on summer nights

If the moon is right

Down by the that dark footpath,

You can hear three young men screaming.

You can hear one old man laugh.

Nou, als je ooit teruggaat naar Wooley Swamp,

Nou, je kunt beter niet 's nachts gaan.

Er zijn dingen daar in het midden van die bossen

Waardoor een sterke man sterft van schrik.

Dingen die kruipen en dingen die vliegen

En dingen die op de grond rondkruipen.

En ze zeggen dat de geest van Lucius Clay opstaat en rondloopt.

Maar ik kon het niet geloven.

Ik moest het gewoon zelf ontdekken.

En ik kon het niet bedenken

Omdat ik nooit naar iemand anders had geluisterd.

En ik kon het niet geloven.

Ik moest het gewoon zelf ontdekken

Er is iets in deze wereld dat je gewoon bent

kan het niet uitleggen.

Gesproken:

De oude man woonde in het Wooley Swamp lang geleden in Booger Woods.

Hij heeft nooit veel kwaad gedaan in de wereld,

Maar hij deed het nooit goed

Mensen dachten niet te veel aan hem

Ze vonden allemaal dat hij grappig deed

De oude man gaf toch niet om mensen

Het enige waar hij om gaf, was zijn geld.

Hij stopte het allemaal in metselaarpotten

En hij zou het overal begraven?

En op bepaalde avonden

Als de maan goed was

Hij zou het uit de grond opgraven.

Hij goot het allemaal uit op de vloer van zijn hut

En ga er met zijn vingers doorheen.

Ja, Lucius Clay was een hebzuchtige oude man

En dat is alles wat er was.

Kabeljongens waren wit afval

Ze woonden in Carver's Creek.

Ze waren gemeen als een slang

En stiekem als een kat

En strijdlustig als ze zouden spreken.

Op een nacht zei de oudste broer:

«Jullie ontmoeten me later in het Wooley Swamp

We nemen het geld van de oude Lucius aan

en we zullen hem aan de alligators voeren.»

Ze vonden de oude man achterin

Met een schop in zijn hand,

Dertien roestige stenen potten

werd net uit het zand opgegraven.

En ze werden allemaal gek

En ze sloegen de oude man,

En ze raapten hem van de grond.

Gooi hem in het moeras

En stond daar en lachte

Terwijl het zwarte water hem naar beneden zoog.

Toen draaiden ze zich om

En ging terug naar de hut

En pakte het geld op en rende weg.

Ze waren nergens heen gegaan

Toen ze zich realiseerden

Ze renden in drijfzand.

En ze worstelden en ze schreeuwden

Maar ze konden niet wegkomen

En net voordat ze ten onder gingen

Ze konden die oude man horen lachen

Met een stem zo luid als de donder.

En dat is vijftig jaar geleden

En je kunt er nog langs gaan.

Er is een plekje in de tuin

Achterin die hut

Waar de grond altijd nat is.

En op zomeravonden

Als de maan goed staat

Beneden bij dat donkere voetpad,

Je hoort drie jonge mannen schreeuwen.

Je hoort een oude man lachen.