Faint Heart - The Birthday Party

With my face drained of colour

And my brain of blood

Like Billy Budd

I’m lashed to the grating;

With senses growing duller

And with quaking heart

I make a start

At temperature equating

And my lungs suck useless air

Like paraplegic dancers

In formation team

My understanding seems

Hiidebound in its movements

Contemplating answers

That could break my bonds--

To be half wrong

Would be, in me, improvement…

But my comprehensive faculties are impaired

And it seems absurd, but now all I’ve heard

Fades in empty words and is worthless

As the Human Laugh rocks the cenotaph

But the joke is half-true, and mirthless

Trying to trace a reason

From the spinning words

But all I’ve heard

Seem at odds with their meanings

Phonetically pleasing

But delivered in such haste

That in their place

My mind commences screaming

On the verge of belief I crash onto the reef

And a cynical thief steals my senses

So I cling to the pew with dimensions askew

And recognition refuses present tenses

All the lives of the saints demonstrate that my faint

Is a minor complaint, but the end is

Nowhere in sight

Why can’t I find me a way to go?

I don’t want to die in the nave

But I know it may be with me some day

So I’ve got to find a way I can save up

My evergies, and find a cause to pray

So something for something

To which I can give my creed…

I’d gladly succumb to the wave

If I thought the water taught a way to light;

I’d gladly succumb--I'm not brave

And it’s easy to believe what the preacher says

Except for the conflict raging between my head

And my brain

I don’t want to die, but just the same--

Some day…

Waiting for that moment

That I know will come

When I’ll have to run

And find another sermon…

Everyman and Norman

And the talking priest--

Still, I am at least

Holding all the doors open

Inside me all outside is shared

As the cracked bells peal it all seems unreal

But the seventh seal stays unbroken

And the Offertory plate tenders no escape--

Still I refuse to scrape up a token

Of esteem for these false

Alleyways of the course;

I must try to divorce sense from sensing

Tell me again

Tell me the way to go

So when I talk to myself

Although I take good care to listen

My heart grows ever more faint--

There’s something missing?

Met mijn gezicht ontdaan van kleur

En mijn bloedhersenen

Zoals Billy Budd

Ik ben vastgebonden aan het rooster;

Met zintuigen die doffer worden

En met een bevend hart

Ik maak een begin

Bij temperatuur gelijk aan

En mijn longen zuigen nutteloze lucht aan

Zoals verlamde dansers

In formatieteam

Mijn begrip lijkt

Hiidebound in zijn bewegingen

Nadenken over antwoorden

Dat zou mijn banden kunnen verbreken...

Half verkeerd zijn

Zou voor mij een verbetering zijn...

Maar mijn uitgebreide vermogens zijn aangetast

En het lijkt absurd, maar nu heb ik alleen maar gehoord

Vervaagt in lege woorden en is waardeloos

Terwijl de menselijke lach de cenotaaf doet schudden

Maar de grap is half waar, en zonder vreugde

Proberen een reden te achterhalen

Van de draaiende woorden

Maar alles wat ik heb gehoord

Staan op gespannen voet met hun betekenis

fonetisch aangenaam

Maar zo snel geleverd

Dat in hun plaats

Mijn geest begint te schreeuwen

Op het randje van geloof stort ik op het rif

En een cynische dief steelt mijn zintuigen

Dus ik klamp me vast aan de bank met scheve afmetingen

En herkenning weigert tegenwoordige tijden

Alle levens van de heiligen tonen aan dat mijn flauwte

Is een kleine klacht, maar het einde is

Nergens in zicht

Waarom kan ik geen weg vinden?

Ik wil niet sterven in het schip

Maar ik weet dat het op een dag bij mij kan zijn

Dus ik moet een manier vinden om te sparen

Mijn altijden, en vind een reden om te bidden

Dus iets voor iets

Waaraan ik mijn geloof kan geven...

Ik zou graag bezwijken voor de golf

Als ik dacht dat het water een manier aan licht leerde;

Ik zou graag bezwijken - ik ben niet dapper

En het is gemakkelijk om te geloven wat de prediker zegt

Behalve het conflict dat woedt tussen mijn hoofd

En mijn brein

Ik wil niet doodgaan, maar toch...

Op een dag…

Wachten op dat moment

waarvan ik weet dat het zal komen

Wanneer ik moet rennen

En zoek nog een preek...

Everyman en Norman

En de pratende priester...

Toch ben ik in ieder geval

Alle deuren open houden

Binnen in mij wordt alles buiten gedeeld

Terwijl de gebarsten bellen luiden, lijkt het allemaal onwerkelijk

Maar het zevende zegel blijft ongebroken

En het Offertorium biedt geen ontsnapping...

Toch weiger ik een token bij te schaven

Van achting voor deze valse

Steegjes van de cursus;

Ik moet proberen om het gevoel van het voelen te scheiden

Zeg het nog eens

Vertel me de weg te gaan

Dus als ik tegen mezelf praat

Hoewel ik er goed op let om te luisteren

Mijn hart wordt steeds zwakker...

Ontbreekt er iets?