Doubt. Fear. Desolation. - The Advent

Go away.

Get away.

Get away from me.

These demons that I fight keep screaming back at me.

These skeletons in my

closet keep screaming back at me, they keep torturing.

And these voices in my head will not leave me alone, Leave me alone.

I will not die alone in this room,

'Cause the hole in the middle keeps growing bigger and bigger.

And I see the faces staring back at me.

I see them contorting.

So I fight with my eyes closed, afraid to see

What awaits me at the bottom of this deep, black hole.

Where are you?

When the knife is at my throat.

Where are you?

When the knife is at my throat?

Where are you?

God, where are you?

What will become of me?

What will become of me?

I guess I’ll never know.

What will become of me?

Doubt.

Fear.

Desolation.

Ga weg.

Ga weg.

Ga weg.

Deze demonen waar ik tegen vecht, blijven tegen me schreeuwen.

Deze skeletten in mijn

kast blijven schreeuwen naar me, ze blijven martelen.

En deze stemmen in mijn hoofd zullen me niet met rust laten, laat me met rust.

Ik zal niet alleen sterven in deze kamer,

Omdat het gat in het midden steeds groter en groter wordt.

En ik zie de gezichten naar me staren.

Ik zie ze verwringen.

Dus ik vecht met mijn ogen dicht, bang om te zien

Wat staat me te wachten op de bodem van dit diepe, zwarte gat.

Waar ben je?

Als het mes op mijn keel staat.

Waar ben je?

Wanneer het mes op mijn keel staat?

Waar ben je?

Godver, waar ben je?

Wat wordt er van mij?

Wat wordt er van mij?

Ik denk dat ik het nooit zal weten.

Wat wordt er van mij?

Twijfel.

Angst.

Verwoesting.