The City - The 3rd and the Mortal

I am an effort mirror

I’m up to this contempt exceedance

Of a metropolis

Obviously modern

Because every known taste

Has been avoided in the furniture

And in the outsides of the houses

As well as in the layout of the city, of the city

Here you will not discover the least sign of every movement of superstition

They ensure it’s more obvious

And speech is reduced to the simplest expressions

Live with millions of people who have no need of knowing one another

Condemn their education, their trade and their hope in such similarity

That the duration of the lives must be several time shorter than

According to some insane statistics

This encased people on the contempt

From my window, from my window

From my window I see new ghosts rolling though thick, everlasting, cold smoke

Our shadow on the walls, our summer night

You, your melodies… You, your melodies… You, your melodies

In front of my cottage, which is call to the end of my heart

Since everything here resembled death without tears

Our acting daughter and the servant

Our desperate love, our desperate love, our desperate love

And the pretty, pretty cry

Cry in the mud of this street

Death without tears, death without tears

Death without tears, death without tears

The entire universe is now open to us!

Ik ben een inspanningsspiegel

Ik ben tot deze minachting overschrijding

Van een metropool

duidelijk modern

Omdat elke bekende smaak

Is vermeden in de meubels

En aan de buitenkant van de huizen

Evenals in de lay-out van de stad, van de stad

Hier zul je niet het minste teken van elke beweging van bijgeloof ontdekken

Ze zorgen ervoor dat het duidelijker is

En spraak wordt teruggebracht tot de eenvoudigste uitdrukkingen

Leef met miljoenen mensen die elkaar niet hoeven te kennen

Veroordeel hun opleiding, hun beroep en hun hoop op een dergelijke gelijkenis

Dat de duur van het leven meerdere keren korter moet zijn dan:

Volgens enkele krankzinnige statistieken

Dit omhulde mensen met minachting

Vanuit mijn raam, vanuit mijn raam

Vanuit mijn raam zie ik nieuwe geesten rollen door dikke, eeuwige, koude rook

Onze schaduw op de muren, onze zomernacht

Jij, jouw melodieën… Jij, jouw melodieën… Jij, jouw melodieën

Voor mijn huisje, dat is een oproep tot het einde van mijn hart

Omdat alles hier leek op de dood zonder tranen

Onze waarnemend dochter en de bediende

Onze wanhopige liefde, onze wanhopige liefde, onze wanhopige liefde

En de mooie, mooie huil

Huil in de modder van deze straat

Dood zonder tranen, dood zonder tranen

Dood zonder tranen, dood zonder tranen

Het hele universum staat nu voor ons open!