Cursed In The Past - Thaurorod

One time he did not know the tales ahead, the war awaiting

His eyes were full of life and his thirsty heart felt only yearning

He walked home through the forrest, wasn’t aware of losing it all

That all he cherished and stood for were to be soon behind.

.And so it rose the seventh moon and silent was the land

Then wardrums echoed far from villages out of sight

And so bright was his sword that sought its voice, waiting for battle

The great war that would seal his fate and slay his dreams

And so there was the battle, moon descended and rose again

Trees were burning next to him but still he did not feel the heat

His sword laid on the ground as he walked towards the flames.

And so daylight struck the land not so silent anymore

The wardrums pounding rose in villages, in the night

And there lied his blood-stained blade with body all covered in blood

The signs of battle that sealed his fate, vanquished his soul.

«Swallow your defeat and walk among the stars

Wander through the altar of past, there you shall witness it all

But don’t fall into memories, you can’t have them back

Out of sight, out of mind they say

Still forgetting cannot prevent that which must be

.A Stain in your mind you can’t wash away."

There he stood unknowing where the path would lead

He didn’t grieve as he sat upon his grave

The familiar face crying kneeled next to him

He realised this land was his no more.

.Once it rose the seventh moon and silent was the land

Screams still echo far from villages out of sight

And so cruel were his deeds in battle once upon a time

In battle that did seal his fate and slew his dreams

Op een keer kende hij de verhalen die voor hem lagen niet, de oorlog die wachtte

Zijn ogen waren vol leven en zijn dorstige hart voelde alleen maar verlangen

Hij liep door het bos naar huis, was zich er niet van bewust dat hij alles kwijt was

Dat alles wat hij koesterde en waar hij voor stond snel achter zou zijn.

.En zo kwam het op de zevende maan en stil was het land

Toen weergalmden wardrums ver van dorpen uit het zicht

En zo helder was zijn zwaard dat zijn stem zocht, wachtend op de strijd

De grote oorlog die zijn lot zou bezegelen en zijn dromen zou vernietigen

En dus was er de strijd, de maan daalde neer en stond weer op

Bomen brandden naast hem, maar toch voelde hij de hitte niet

Zijn zwaard lag op de grond terwijl hij naar de vlammen liep.

En dus viel het daglicht het land niet meer zo stil

De beukende gangen rezen op in dorpen, in de nacht

En daar lag zijn met bloed bevlekte mes met het lichaam helemaal bedekt met bloed

De tekenen van strijd die zijn lot bezegelden, overwonnen zijn ziel.

"Slik je nederlaag in en loop tussen de sterren"

Dwaal door het altaar van het verleden, daar zul je het allemaal aanschouwen

Maar val niet in herinneringen, je kunt ze niet terugkrijgen

Uit het oog, uit het hart zeggen ze

Toch kan vergeten niet voorkomen dat wat moet zijn

.Een vlek in je geest die je niet kunt wegwassen."

Daar stond hij, zonder te weten waar het pad zou leiden

Hij treurde niet toen hij op zijn graf zat

Het bekende huilende gezicht knielde naast hem neer

Hij realiseerde zich dat dit land niet meer van hem was.

.Zodra het de zevende maan opkwam en stil was het land

Geschreeuw klinkt nog steeds ver van dorpen uit het zicht

En zo wreed waren zijn daden in de strijd ooit

In de strijd die zijn lot bezegelde en zijn dromen versloeg