Der dürre König - Teufel

War ein ein dürrer König

Der hatte ein Land am Meer

Er fuhr an allen Küsten

Brandschatzend hin und her

Er klopft an alle Türen

Mit seiner Knochenhand

Und füllt die leeren Säcke

Am weiten Meeresstrand

Und eines Tages fuhr er mit seinem Schiff hinaus

und noch am selben Tag

da zog ein Sturm herauf

Das Schiff trieb ab ins Weite

Ohne Wiederkehr

Und als der Sturm verflogen

sah man kein Ufer mehr

Kein Wind kommt auf

der Himmel leer

Kein Land in Sicht

Im weiten Meer

Kein Wind kommt auf

Kein Lüftchen weht

Das Wasser glatt

Es ist zu spät

Das Schiff trieb immer weiter

aufs offene Meer hinaus

und grinsend sass der Hunger

im engen Bretterhaus

Da nahmen sie drei Würfel

und spielten um den Tod

Sein Blut muss einer lassen

Sein Fleisch und Blut so rot

Und immer wenn ein Mann

den kleinsten Wurf getan

Hebt man ihn gleich zu braten

und zu verspeisen an Dann ging es an den Zweiten

den Dritten und so fort

Bis endlich nur der König

und noch ein Mann an Bord.

Kein Wind kommt auf

der Himmel leer

Kein Land in Sicht

Im weiten Meer

Kein Wind kommt auf

Kein Lüftchen weht

Das Wasser glatt

Es ist zu spät

Der König pfiff und lachte

in das der andre Mann

verdächtig nach ihm schielte

und auf Verschwörung sann

und zog ihm durch die Kehle

sein Messer scharf und krumm

und brach den dürren König

mit einem Hiebe um Er musst´ihn liegen lassen

den Leib mit Haut und Haar

weil er zu zäh als König

und ungeniessbar war

Was een magere koning

Hij had een land aan zee

Hij zeilde op alle kusten

Heen en weer branden

Hij klopt op alle deuren

Met zijn bottenhand

En vult de lege zakken

Op het brede zeestrand

En op een dag ging hij uit in zijn schip

en op dezelfde dag

toen stak er een storm op

Het schip dreef ver weg

van geen terugkeer

En toen de storm voorbij was

je kon de kust niet meer zien

Er komt geen wind op

de lucht leeg

Geen land in zicht

In de wijde zee

Er komt geen wind op

Er waait geen briesje

Het water glad

Het is te laat

Het schip bleef drijven

naar de open zee

en grijnzend stilde de honger

in het smalle houten huis

Dus namen ze drie blokjes

en speelde voor de dood

Men moet zijn bloed achterlaten

Zijn vlees en bloed zo rood

En wanneer een man

maakte de kleinste worp

Als je hem meteen grootbrengt om te braden

en om op te eten Toen ging het door naar de tweede

de derde enzovoort

Tot eindelijk alleen de koning

en nog een man aan boord.

Er komt geen wind op

de lucht leeg

Geen land in zicht

In de wijde zee

Er komt geen wind op

Er waait geen briesje

Het water glad

Het is te laat

De koning floot en lachte

daarin de andere man

wantrouwend naar hem kijkend

en beraamde een samenzwering

en trok het door zijn keel

zijn mes scherp en scheef

en brak de magere koning

met een klap om zich heen moet hij hem verlaten

lichaam met huid en haar

omdat hij te stoer is als een koning

en was oneetbaar