Rue d'la peste - Têtes Raides

Rue d’la peste dix heures le soir

Les trottoirs sales collant de frites

Déchirent les vestes blanches et noires

Les bas-collants de Marguerite

Rue d’la peste des sourires

C’est du maquillage de crachats

Ca se déteste pour en sortir

Faut payer ses achats

Rue d’la peste des yeux morts

Scellés là dans le bitume

Le p’tit Ernest y s’endort

C’est pas des moutons mais des lunes

Rue d’la peste s’enivre

C’est des corps de bière

Le reste vivre

Ni demain ni hier

La peste toujours

N’en finit pas de tourner

Et moi je reste car c’est mon tour

C’est à moi de payer

De payer un amour

Qu’on n’peut même pas toucher

Et puis c’est fait

Pour toujours

Rue d’la peste

Ses putains

Et ses cafés de travers

Pas d’faux gestes

Au p’tit matin

Rue d’la peste on verra la mer

Rue d'la pest tien uur 's avonds

Vuile trottoirs plakkerig van friet

Verscheur de witte en zwarte jassen

Marguerite's kousen

Rue van de plaag van de glimlach

Het is spuugmake-up

Het heeft een hekel aan zichzelf om eruit te komen

Je moet betalen voor je aankopen

Dead Eyes Plague Street

Verzegeld daar in het asfalt

Kleine Ernest valt daar in slaap

Het zijn geen schapen maar manen

Rue d'la Pest wordt dronken

Het zijn bierlichamen

De rest leeft

Noch morgen, noch gisteren

De pest altijd

Stop niet met draaien

En ik blijf omdat het mijn beurt is

Het is aan mij om te betalen

Om te betalen voor een liefde

Dat we niet eens kunnen aanraken

En dan is het klaar

Voor alle tijden

Peststraat

zijn hoeren

En zijn kromme cafés?

Geen valse gebaren

In de vroege morgen

Rue d'la peste we zullen de zee zien