Close - Télépopmusik, Deborah Anderson

I don’t put a smile upon your face no more

I can’t make your heart shine like it did before

You don’t listen to my stories anymore

You can’t comfort me the way you did before

Was I too loud?

Was I too bad?

Was I too open?

Was I too high?

Was I too fast?

Was I too close?

I don’t feel your lips like the first kiss

I’d rather run away, than sit to face the truth

Was I too proud?

Was I too hopeful?

Was I too needing?

Was I too crazy?

Was I too long?

Was I too giving?

No matter how far, no matter how long — I will be there

No matter how far, no matter how long — I will be there

No matter how far, no matter how long — I will be there

No matter how far, no matter how long — I will be there

Ik tover geen glimlach meer op je gezicht

Ik kan je hart niet laten stralen zoals voorheen

Je luistert niet meer naar mijn verhalen

Je kunt me niet troosten zoals je eerder deed

Was ik te luid?

Was ik te erg?

Was ik te open?

Was ik te high?

Was ik te snel?

Was ik te dichtbij?

Ik voel je lippen niet als de eerste kus

Ik ren liever weg dan de waarheid onder ogen te zien

Was ik te trots?

Was ik te hoopvol?

Was ik ook nodig?

Was ik te gek?

Was ik te lang?

Geef ik te veel?

Hoe ver, hoe lang ook, ik zal er zijn

Hoe ver, hoe lang ook, ik zal er zijn

Hoe ver, hoe lang ook, ik zal er zijn

Hoe ver, hoe lang ook, ik zal er zijn