Nú Brestur Á Við Vesturætt - Teitur

Nú brestur á við vesturætt og kovin fer at hvína

Nú skolar yvir Gomlurætt og kertuljós tey skína

Á bygdarvegnum er ov hált, bert fáir bilar koyra

Og tá er gott at sita fjálgt, at ikki gera nakað

Tá svangir eru fuglar, teir ið pikka gula bøin

Nú eingin urt vil spíra meir, í mold og hav er føðin

Ravnar spæla við sítt veður, kasta seg í hvirlur

Og seyður kallar fylgi sítt, ið flokkast vil av lyndi

Slá meg, stóra Atlantshav, eg vendi kjálkan, trúgvur

Tú lærdi meg at taka av, eg vildi vera klettur

Og tað vit ikki biða um, tað verður okkum givið

Eg vóni um eitt likam, sum kann trívast væl í stormi

Nu is er een pauze in westelijke richting en begint de koe te janken

Nu spoelt Gomlurætt over en schijnt thee bij kaarslicht

Op de dorpsweg is het ov glad, er rijden maar weinig auto's

Og tá er gott bij sita fjálgt, bij ikki gera nakað

De vogels hebben honger, het zijn gele beren

Nu wil geen enkel kruid meer ontkiemen, in aarde en zee is het voedsel

Ravns spelen bij lang weer en storten zich in draaikolken

En seyður roept op tot lange therapietrouw, het is geclassificeerd als een plezier

Sla me, grote Atlantische Oceaan, ik draai mijn kaak, trouw

Je leerde me opstijgen, ik wilde een rots zijn

En het heeft geen zin om te vragen, het zal ons worden gegeven

Ik hoop op één lichaam, sommigen gedijen misschien zeurend in een storm