Post scriptum - Tarmac

j’aimerais bien savoir

quoi rve qui ne rve jamais,

et ce qu’il a pour se distraire,

pour faire esquisser un sourire

cette vie qu’il a vivre…

j’aimerais bien sentir

comme est faite l’me qui vit

sans jamais sourire l’me…

j’ai rv sans rien obtenir.

je rverai sans russir.

mais ce que j’ai fait, que je fais,

et qui n’est rien comme tout l’est,

j’en garde la trace en mon tre

du rve qui me rend muet,

et je me ris de la fatigue…

les grands hommes de cette terre,

ceux qui fabriquent,

sans grammaire,

des phrases de paix et de guerre

qui savent par coeur la pratique

sauf que la pratique se trompe…

oui, ceux-l ont de la prsence,

des foules, de la biographie…

le destin les garde en la foi

que toutes ces valeurs font foi …

j’ai pous la diffrence.

ik zou graag willen weten

welke dromen die nooit dromen,

en wat hij voor vermaak heeft,

om een ​​glimlach te kraken

dit leven heeft hij geleefd...

ik zou graag willen voelen

zoals de levende ziel is gemaakt

zonder ooit naar me te glimlachen...

Ik RVed en kreeg niets.

Ik zal dromen zonder te slagen.

maar wat ik deed, wat ik doe,

en die niets is zoals alles is,

Ik hou het bij in mijn ziel

van de droom die me stom maakt,

en ik lach om de vermoeidheid...

de grote mannen van deze aarde,

degenen die produceren

zonder grammatica,

zinnen van vrede en oorlog

die de praktijk uit hun hoofd kennen

behalve dat oefenen verkeerd is...

ja, die zijn aanwezig,

menigten, biografie...

het lot houdt hen in het geloof

dat al deze waarden authentiek zijn...

Ik duwde het verschil.