Gitti Gideli - Tarkan

Vaz geç, direnme kalbim

Vaz geç, bekleme

Sesini duyan yok

Boşa sitem etme

Unut onun gibi, unut sen de…

Kaç kez denedim;

seni silmeyi bir kalemde

Ne çare…

Kaç kez öldüm o uykusuz gecelerde…

Anılarla avundum senelerce

Hep baş ucumda, hala saklarım, her sözü vurgun o satırları

Yok!

yırtıp atamadım

Hayır yakamadım

O mektubu o mektubu bırakıp gitti gideli

Ne aradı, ne sordu

Vefasız uyuttu beni

Buralarda zaman durdu

Ah dönmedi, unuttu beni

Bir sabah alıp seni benden gittin bu diyardan

Hazin bir mektup yadigar kalan

Senden bana son hatıran

Geef het op, weersta mijn hart niet

Geef het op, wacht niet

niemand hoort je stem

verwijt niet tevergeefs

Vergeet zoals hij, vergeet jou ook...

Hoe vaak heb ik het geprobeerd;

om je met één pen uit te wissen

Alleen dat…

Hoe vaak ben ik niet gestorven in die slapeloze nachten...

Ik word al jaren getroost door de herinneringen

Ik ben altijd aan mijn bed, ik heb nog steeds die regels die ervoor zorgen dat elk woord uitkomt

Nee!

ik kon niet scheuren

Nee ik kon niet

Sinds die brief die brief verliet en ging

Hoe belde hij, wat vroeg hij?

ontrouw deed me slapen

De tijd heeft hier stilgestaan

Oh hij kwam niet terug, hij vergat mij

Op een ochtend nam je je van me weg en verliet je dit land

Er blijft een droevige brief over

Je laatste herinnering aan mij