Shadow Play - Tarja

Looking at the mirror, asking questions with old, weary eyes

Once a girl who had no name dressed as an angel in disguise

From the corner of her bedroom, light illuminates

Crawling shadows, cut out silhouettes

With the darkness, a dancing marionette

Smiled away with such a beauty never seen before

Drowned by rain of thorns and petals falling at her curtain call

This mortal coil year after year recalled a sad charade

Like a shadow play we can’t forget

In the darkness, a crying marionette

Make me believe, I must go on

Life is a warning, don’t want to risk it anymore

I want to leave this place so wrong

It left me terrified to lose all I am living for

Alone, imprisoned by the echoes of the empty hall

She made a deal with the enemy and let her fences fall

From the dust she built a door to frame new memories

Once a shadow, dancing with her fears

Lights the darkness, now the puppeteer

Make me believe, I must go on

Life is a warning, don’t want to risk it anymore

I want to leave this place so wrong

It left me terrified to lose all I am living for

There’s a world inside, we are holding the keys

One day at a time, not trying to please

Tell me of anything that is lasting forever

You are your thoughts

What are we waiting for?

Make me believe, I must go on

Life is a warning, don’t want to risk it anymore

I want to leave this place so wrong (This place so wrong)

It left me terrified to lose all I am living for (Living for)

I want to leave this place so wrong (This place so wrong)

It left me terrified to lose all I am living for (Living for)

Make me believe, I must go on

Life is a warning, don’t want to risk it anymore

In de spiegel kijken, vragen stellen met oude, vermoeide ogen

Eens een meisje zonder naam gekleed als een vermomde engel

Vanuit de hoek van haar slaapkamer schijnt er licht

Kruipende schaduwen, uitgesneden silhouetten

Met de duisternis, een dansende marionet

Glimlachte weg met zo'n schoonheid die nog nooit eerder was gezien

Verdronken door regen van doornen en bloemblaadjes die vallen bij haar gordijnoproep

Deze dodelijke spiraal herinnerde zich jaar na jaar aan een trieste poppenkast

Als een schaduwspel dat we niet kunnen vergeten

In het donker een huilende marionet

Laat me geloven, ik moet doorgaan

Het leven is een waarschuwing, wil het niet meer riskeren

Ik wil deze plek zo verkeerd verlaten

Ik was doodsbang om alles te verliezen waar ik voor leef

Alleen, gevangen door de echo's van de lege zaal

Ze sloot een deal met de vijand en liet haar hekken vallen

Van het stof bouwde ze een deur om nieuwe herinneringen in te kaderen

Ooit een schaduw, dansend met haar angsten

Verlicht de duisternis, nu de poppenspeler

Laat me geloven, ik moet doorgaan

Het leven is een waarschuwing, wil het niet meer riskeren

Ik wil deze plek zo verkeerd verlaten

Ik was doodsbang om alles te verliezen waar ik voor leef

Er is een wereld van binnen, we houden de sleutels vast

Eén dag tegelijk, niet proberen te behagen

Vertel me over alles wat voor altijd is

Jij bent je gedachten

Waar wachten we op?

Laat me geloven, ik moet doorgaan

Het leven is een waarschuwing, wil het niet meer riskeren

Ik wil deze plaats zo verkeerd verlaten (Deze plaats zo verkeerd)

Het maakte me doodsbang om alles te verliezen waar ik voor leef (Leven voor)

Ik wil deze plaats zo verkeerd verlaten (Deze plaats zo verkeerd)

Het maakte me doodsbang om alles te verliezen waar ik voor leef (Leven voor)

Laat me geloven, ik moet doorgaan

Het leven is een waarschuwing, wil het niet meer riskeren