Bent Cold Sidewalk - Tangerine Dream

When I talk to the trees

O’great trees who have learned to speak slowly

I know that they believe that they have an answer

Then I walk in the city where I cannot hear it

When I talk to the city

I have already learned three answers

Before I call the question

And slowly, I wish myself among trees

But can not hear myself wishing

When I talk to the people

Who are the trees that grow in the city

They reply with a fond kindness, slowly

But there is no answer

For experience to be made by mistake

Upon this key, time will slide

Beyond the lock, you lose your mind

And as our door becomes open

A rush of sound is found inside

Creating dreams that pass you by

You may live through your life a long long time.

But you will never know from where it came

Yet all you’ve seen is what you’ve wanted to

You’re walking forward as you look behind

Still watching those old memories fade and die…

This door is heavy, and is deeply stained

With wasted tears, that try to fight in vain

You may be sitting, feeling quite secure

But listen carefully — and this key is yours —

For we can lead you far beyond that door…

There are dangers hidden, trust in that language

And it is precisely this conception that which must not be changed

The epitome of our language is patterns containment of thought and sound

I die to fight!

I die to fight!

I die to fight!

Upon this key, time will slide

Beyond each lock, you lose your mind

And as our door becomes open

A rush of sound is found inside —

Creating dreams that pass you by.

Bent cold sidewalk, open the gate

I may be late but I can no longer wait

Stealing the crown that stood me up

I’m laying the table with dusty plates

Bent cold sidewalk, open the gate

I may be late but I can no longer wait

Playing the god to fix your gaze

I’m holding you firm on another day

Bent cold sidewalk, open the gate

I may be late but I can no longer wait

Als ik tegen de bomen praat

O'grote bomen die langzaam hebben leren praten

Ik weet dat ze denken dat ze een antwoord hebben

Dan loop ik door de stad waar ik het niet kan horen

Als ik met de stad praat

Ik heb al drie antwoorden geleerd

Voordat ik de vraag bel

En langzaam wens ik mezelf tussen de bomen

Maar kan mezelf niet horen wensen

Als ik met de mensen praat

Wie zijn de bomen die in de stad groeien?

Ze antwoorden langzaam met een innige vriendelijkheid

Maar er is geen antwoord

Om ervaring per ongeluk te maken

Op deze toets zal de tijd verschuiven

Voorbij het slot, verlies je je verstand

En als onze deur opengaat

Binnenin is een geluid te vinden

Dromen creëren die aan je voorbij gaan

U kunt uw leven lang doorleven.

Maar je zult nooit weten waar het vandaan kwam

Maar alles wat je hebt gezien, is wat je wilde

Je loopt vooruit terwijl je achterom kijkt

Nog steeds kijken naar die oude herinneringen vervagen en sterven ...

Deze deur is zwaar en heeft diepe vlekken

Met verspilde tranen, die tevergeefs proberen te vechten

Je zit misschien en voelt je behoorlijk veilig

Maar luister goed - en deze sleutel is van jou -

Want we kunnen je tot ver buiten die deur leiden...

Er zijn gevaren verborgen, vertrouw op die taal

En het is precies deze opvatting die niet veranderd mag worden

De belichaming van onze taal is de inperking van gedachten en geluid

Ik sterf om te vechten!

Ik sterf om te vechten!

Ik sterf om te vechten!

Op deze toets zal de tijd verschuiven

Voorbij elk slot, verlies je je verstand

En als onze deur opengaat

Binnenin klinkt een stroom van geluid —

Dromen creëren die aan je voorbij gaan.

Gebogen koude stoep, open de poort

Ik ben misschien te laat, maar ik kan niet langer wachten

De kroon stelen die me op de been hield

Ik dek de tafel met stoffige borden

Gebogen koude stoep, open de poort

Ik ben misschien te laat, maar ik kan niet langer wachten

De god spelen om je blik te fixeren

Ik hou je vast op een nieuwe dag

Gebogen koude stoep, open de poort

Ik ben misschien te laat, maar ik kan niet langer wachten