Paregoric - Tad

I lost my mind and then

I lost my head, my friend

I wake up to meet

The thing that follows me

So I procrastinate

And I won’t be late

I will wait for it

And then I’ll ignore it

Too late!

Too late!

Too late!

And I will feel no pain

Till I come down again

Marked by a long, white seat

Before it’s complete

Too late!

Ik verloor mijn verstand en toen

Ik ben mijn hoofd kwijt, mijn vriend

Ik word wakker om te ontmoeten

Het ding dat mij volgt

Dus ik stel uit

En ik kom niet te laat

Ik zal erop wachten

En dan negeer ik het

Te laat!

Te laat!

Te laat!

En ik zal geen pijn voelen

Tot ik weer naar beneden kom

Gemarkeerd door een lange, witte zitting

Voordat het klaar is

Te laat!