Over Bjoergvin Graater Himmerik V - Taake

dypt i hjertet av norge

langt på veg fra menneskekveg

tankene vandrer tilbake

den gang frosten krevde meg

i vestavind og høstregn

da norbo inn i sølvborg steg

våkenetter gråstemt

bak midnattstidens grind

i ringeakt og symmetri

sydd til sjelen min

sol som knarrens øge

ildebrann på mitt sinn

formørket av grantrær

som fra likjord taus har steget

ved en gammel rolig innsjø

et sted ei gjestet meget

jeg ser kun månens ansikt

arrete som mitt eget

diep in het hart van Noorwegen

ver van menselijk vee

de geest dwaalt terug

toen de vorst me vroeg

bij westenwinden en herfstregens

toen norbo sølvborg . binnenstapte

wakker worden met grijze stem

achter de middernachtpoort

in minachting en symmetrie

aan mijn ziel genaaid

zon als het kraken van het kraken

vuur in mijn gedachten

verduisterd door sparren

die is opgestaan ​​uit de doodse stilte

aan een oud rustig meer

ergens niet veel bezocht?

Ik zie alleen het gezicht van de maan

litteken als mijn eigen