Три дня - T1One

Уже три дня в голове ерунда,

Она одна грустит у окна.

Звонят друзья, подруги, она не поднимает,

Ведь никто из них не понимает, что…

Припев:

Нет в жизни смысла, пролетают числа,

Покидают силы, догорают письма,

Потому, что он ушел;

потому, что он ушел.

Уже три дня — кофе, круги под глазами.

То ли во сне, то ли правда: мир в черно-белых красках замер.

Жалко, что не раскрасить цветными карандашами;

Ведь он ушел, просто оставив ключ на тумбочке в спальне.

Поцеловал на прощанье заплаканное лицо,

И они будут прокручивать в памяти этот эпизод.

Будто на берегу пересыпать из ладони в ладонь песок.

С этими мыслями она просыпается и живет, себя не жалея.

И ей кажется то что он;

И слышится, как-будто замок открывается ключом.

Она его встретит, обняв за шею, и ужин готов.

Такая вот, простая, была их — любовь без понтов.

А сердечко, бьется мыслями только о нем динамично.

Любовь сгорела, как спичка;

а в остальном, как обычно.

Погаснет свет в её окне, где-то полтретьего ночи,

И будет, засыпая, по привычке ждать его звоночек.

Припев:

Нет в жизни смысла, пролетают числа,

Покидают силы, догорают письма,

Потому, что он ушел;

потому, что он ушел.

Она зависима от памяти его проникающих глаз.

Могла во всем положиться, и жить ничего не боясь,

За каменной стеной, за горами его мужества,

Глядя на весь мир под призмой счастья — мечтала о свадьбе;

Об ослепительном белом платье, хрустальной посуде.

Готовить ужин, и ждать с работы, считая минуты, себя сжигая.

По сути всю, гадала на Луну.

Его всегда ей было мало, раствориться, утонуть.

В этот момент она проснется, но его не будет рядом.

Его чувства остыли на расстоянии снегопада.

Плюс, больное горло, не спасает шарф и леденцы;

Тупо, впустую, на ссоры все время тратили часы.

Секунды, минуты не берегли, не осознавали.

Нальет горячий шоколад, закутается в одеяло.

Третьи сутки от звонков разрывается телефон,

И в неотвеченных куча людей, но только не он.

Припев:

Нет в жизни смысла, пролетают числа,

Покидают силы, догорают письма,

Потому, что он ушел;

потому, что он ушел.

Het is al drie dagen onzin in mijn hoofd,

Ze is alleen verdrietig bij het raam.

Vrienden, vriendinnen bellen, ze neemt niet op,

Geen van hen begrijpt dat tenslotte...

Refrein:

Het leven heeft geen zin, cijfers vliegen voorbij,

Krachten vertrekken, brieven branden op,

Omdat hij vertrok;

omdat hij is vertrokken.

Drie dagen lang - koffie, kringen onder de ogen.

Ofwel in een droom, ofwel de waarheid: de wereld in zwart-witte kleuren bevroor.

Het is jammer om niet met kleurpotloden te kleuren;

Hij ging tenslotte weg en liet de sleutel gewoon op het nachtkastje in de slaapkamer liggen.

Kuste het betraande gezicht vaarwel,

En ze zullen deze aflevering in hun geheugen herhalen.

Het is alsof je zand van palm tot palm op de kust giet.

Met deze gedachten wordt ze wakker en leeft ze zonder medelijden met zichzelf.

En het lijkt haar dat hij is;

En het is te horen alsof het slot met een sleutel opengaat.

Ze zal hem ontmoeten, zijn nek omhelzend, en het eten is klaar.

Zo eenvoudig was hun liefde zonder opschepperij.

En het hart klopt alleen dynamisch met gedachten aan hem.

Liefde brandde uit als een lucifer;

en de rest, zoals gewoonlijk.

Het licht in haar raam gaat uit, ergens rond half drie 's nachts,

En het zal zijn, in slaap vallen, uit gewoonte om op zijn oproep te wachten.

Refrein:

Het leven heeft geen zin, cijfers vliegen voorbij,

Krachten vertrekken, brieven branden op,

Omdat hij vertrok;

omdat hij is vertrokken.

Ze is verslaafd aan de herinnering aan zijn doordringende ogen.

Ik kon op alles vertrouwen en leven zonder angst voor wat dan ook,

Achter de stenen muur, achter de bergen van zijn moed,

Kijkend naar de hele wereld onder het prisma van geluk, droomde ze van een bruiloft;

Over een oogverblindend witte jurk, kristallen schalen.

Kook het avondeten en wacht van het werk, tel de minuten, verbrand jezelf.

In feite, het hele ding, vermoedde ik bij de maan.

Het was altijd niet genoeg voor haar om op te lossen, te verdrinken.

Op dat moment zal ze wakker worden, maar hij zal er niet zijn.

Zijn gevoelens koelden af ​​op een afstand van sneeuwval.

Bovendien bespaart een zere keel geen sjaal en lolly's;

Stom, tevergeefs, er werden voortdurend uren besteed aan ruzies.

Seconden, minuten werden niet gekoesterd, ze waren niet bewust.

Giet warme chocolademelk, wikkel jezelf in een deken.

Voor de derde dag wordt de telefoon verscheurd van oproepen,

En er zijn veel mensen in de onbeantwoorde, maar niet hij.

Refrein:

Het leven heeft geen zin, cijfers vliegen voorbij,

Krachten vertrekken, brieven branden op,

Omdat hij vertrok;

omdat hij is vertrokken.