Шум прибоя - T1One

Припев:

Они вдвоем у моря слушали шум прибоя и крики чаек.

Они не знали их печали, взявшись за руки

Как будто перед алтарем стоя, оду любви читая их волны обвенчали.

Они вдвоем у моря слушали шум прибоя и крики чаек.

Они не знали их печали, взявшись за руки

Как будто перед алтарем стоя, оду любви читая их волны обвенчали.

Они вдвоем у моря, закат последний,

Лучи оранжевого солнца за горизонт ушли.

Оставив разноцветные узоры на воде,

Как будто небо из подводной глади где-то вдалеке

Пробило путь и расплылось над головой узорами.

Это время будут вспоминать ночами бессонными,

Глядя в даль, ощутив себя звездами невесомыми.

Эта картина нереальна, будто нарисована

И параллельные миры слились воедино.

Он ей сказал: «Очень люблю тебя…

Ты так умна и красива, ты моя муза, ты мой стимул.

Жить и покорять вершины и я навечно только твой мужчина

Мы будем вместе растить нашу дочь и сына

Ты не представляешь, как я дорожу, насколько сильно.

Я ради нашего счастья готов на все» —

Сказал, сжимая в кармане с надеждой обручальное кольцо.

Припев:

Они вдвоем у моря слушали шум прибоя и крики чаек.

Они не знали их печали, взявшись за руки

Как будто перед алтарем стоя, оду любви читая их волны обвенчали.

Они вдвоем у моря слушали шум прибоя и крики чаек.

Они не знали их печали, взявшись за руки

Как будто перед алтарем стоя, оду любви читая их волны обвенчали.

Он перед нею на колени встал, и сделал вздох,

Кольцо достал из порядком поношенных штанов.

Он за него отдал свой месячный оклад,

Но деньги это лишь бумага, а ее любовь — это бесценный клад.

Быть может кто-то скажет «он не прав»,

Но этот кто-то значит просто не любил никогда так.

Сильно и преданно, себя забыв, мечту лелея,

Воспоминания, лишь связанные с ней в памяти как фотогалерея.

Ее улыбка дар, в груди пожар, — во всему виною любовь-госпожа,

Отказ — это как будто по сердцу кинжал.

Медленно, больно, режущий не спеша,

Он ждал ответ, дыханье затаив, еле дыша.

Как перед смертью перед глазами летела жизнь вся,

Сердце стучит бешено, и она ответила чуть слышно: «Да…»

Припев:

Они вдвоем у моря слушали шум прибоя и крики чаек.

Они не знали их печали, взявшись за руки

Как будто перед алтарем стоя, оду любви читая их волны обвенчали.

Они вдвоем у моря слушали шум прибоя и крики чаек.

Они не знали их печали, взявшись за руки

Как будто перед алтарем стоя, оду любви читая их волны обвенчали.

Refrein:

Samen, aan zee, luisterden ze naar het geluid van de branding en het geschreeuw van meeuwen.

Ze kenden hun verdriet niet, hand in hand

Alsof ze voor het altaar stonden en een ode aan de liefde lazen, trouwden ze.

Samen, aan zee, luisterden ze naar het geluid van de branding en het geschreeuw van meeuwen.

Ze kenden hun verdriet niet, hand in hand

Alsof ze voor het altaar stonden en een ode aan de liefde lazen, trouwden ze.

Ze zijn samen bij de zee, de laatste zonsondergang,

De stralen van de oranje zon zijn voorbij de horizon.

Kleurrijke patronen achterlatend op het water,

Alsof de lucht vanaf het onderwateroppervlak ergens ver weg is

Het doorboorde de weg en vervaagde overhead in patronen.

Deze tijd zal herinnerd worden tijdens slapeloze nachten,

In de verte kijken, gewichtloze sterren voelen.

Deze foto is onwerkelijk, alsof hij is geschilderd

En parallelle werelden versmolten met elkaar.

Hij zei tegen haar: "Ik hou heel veel van je...

Je bent zo slim en mooi, je bent mijn muze, je bent mijn drijfveer.

Leef en verover pieken en ik ben voor altijd je enige man

We zullen onze dochter en zoon samen opvoeden

Je hebt geen idee hoeveel ik waardeer, hoeveel.

Omwille van ons geluk, ben ik klaar voor alles "-

zei hij, hoopvol een verlovingsring in zijn zak geklemd.

Refrein:

Samen, aan zee, luisterden ze naar het geluid van de branding en het geschreeuw van meeuwen.

Ze kenden hun verdriet niet, hand in hand

Alsof ze voor het altaar stonden en een ode aan de liefde lazen, trouwden ze.

Samen, aan zee, luisterden ze naar het geluid van de branding en het geschreeuw van meeuwen.

Ze kenden hun verdriet niet, hand in hand

Alsof ze voor het altaar stonden en een ode aan de liefde lazen, trouwden ze.

Hij knielde voor haar neer en haalde diep adem,

Hij haalde de ring uit een versleten broek.

Hij gaf zijn maandsalaris voor hem,

Maar geld is gewoon papier, en haar liefde is een onschatbare schat.

Misschien zal iemand zeggen "hij heeft het mis"

Maar deze iemand bedoelt gewoon dat hij nooit zo heeft liefgehad.

Sterk en toegewijd, jezelf vergetend, een droom koesterend,

Herinneringen, alleen geassocieerd met haar in het geheugen als een fotogalerij.

Haar glimlach is een geschenk, er is een vuur in haar borst, - minnares is de schuld van alles,

Afwijzing is als een dolk in het hart.

Langzaam, pijnlijk, langzaam snijdend,

Hij wachtte op een antwoord, hield zijn adem in, ademde nauwelijks.

Zoals voor de dood vloog al het leven voor mijn ogen,

Haar hart bonsde wild en ze antwoordde met een nauwelijks hoorbare stem: "Ja..."

Refrein:

Samen, aan zee, luisterden ze naar het geluid van de branding en het geschreeuw van meeuwen.

Ze kenden hun verdriet niet, hand in hand

Alsof ze voor het altaar stonden en een ode aan de liefde lazen, trouwden ze.

Samen, aan zee, luisterden ze naar het geluid van de branding en het geschreeuw van meeuwen.

Ze kenden hun verdriet niet, hand in hand

Alsof ze voor het altaar stonden en een ode aan de liefde lazen, trouwden ze.