C.o.d.a. - Sympuls-E

I saw a field of blooming flowers

And then they turned into endless graves

I saw the rays and shine of the sun, but they did not dazzle me

I felt the heat inside myself, but I woke up every time in a cold sweat

These are just excerpts from my sleepless nights

A new day comes and I’ll mingle with grayness of these walls

I breathe in the poisonous fog of fears and I’m going deaf of the lis

There are no bars or barbd wires

We are free from handcuffs and shackles

But we are here like prisoners

Here we are imprisoned forever

The night again is hunting you down to satisfy its hunger

Wake up!

Can you hear me?

Take my hand and run with me towards the light

Past the faceless shadows and distorting mirrors

I saw a field of blooming flowers

And then they turned into endless graves

I saw the rays and shine of the sun

I felt the heat inside myself

We are trying to fly up but the claws of death are dragging us back to the

ground

The bitterness of despair on the lips does not let us shout

Ik zag een veld met bloeiende bloemen

En toen veranderden ze in eindeloze graven

Ik zag de stralen en de glans van de zon, maar ze verblindden me niet

Ik voelde de hitte in mezelf, maar ik werd elke keer wakker in het koude zweet

Dit zijn slechts fragmenten uit mijn slapeloze nachten

Er komt een nieuwe dag en ik zal me mengen met de grijsheid van deze muren

Ik adem de giftige mist van angsten in en ik word doof van de lis

Er zijn geen tralies of prikkeldraad

We zijn vrij van handboeien en boeien

Maar we zijn hier als gevangenen

Hier zitten we voor altijd opgesloten

De nacht jaagt weer op je om zijn honger te stillen

Word wakker!

Kan je me horen?

Pak mijn hand en ren met me mee naar het licht

Voorbij de gezichtsloze schaduwen en vervormende spiegels

Ik zag een veld met bloeiende bloemen

En toen veranderden ze in eindeloze graven

Ik zag de stralen en de glans van de zon

Ik voelde de hitte in mezelf

We proberen omhoog te vliegen, maar de klauwen van de dood slepen ons terug naar de

grond

De bitterheid van wanhoop op de lippen laat ons niet schreeuwen