Give Me Your Helping Hand - Symphonity

Where is the passion of belief

Inner movement one can live

Rule is to take but not to give

You saw a dawn banishing night

Did what you thought was right

To revive the world that is in need

Home was a shelter, now you are displaced

Tools of order that hunt you and chase

Bring the storm for those in disgrace

Now starts the game

And the scene is drowned in grey

Where fate decides who is hunter, who is prey

Our hands were joined, in unity we knelt still

But as a trenchant blade is the world surreal

Our reconciliation burning in my heart

Is now torn apart, like Judas I feel

It’s not my will what must be done

I’m not the only one

Oath is the bound that holds me down

A wheel of time signs «the die is cast»

Grinds men into dust

And you shall burn in stake at last

In my wild dreams I hear breaking ice

Water’s arms do embrace, baptize

Tongues of fire devour your cries

Life for a life, but it’s path becomes now vain

Who will hear my pray

Redeemer twice betrayed?

Our hands were joined, in unity we knelt still

But as a trenchant blade is the world surreal

Our reconciliation burning in my heart

Is now torn apart, like Judas I feel

Waar is de passie van het geloof?

Innerlijke beweging kan men leven

Regel is om te nemen, maar niet om te geven

Je zag een dageraad die de nacht verbannen

Deed wat je dacht dat goed was

Om de wereld die in nood is nieuw leven in te blazen

Thuis was een schuilplaats, nu ben je ontheemd

Ordehulpmiddelen die op je jagen en achtervolgen

Breng de storm voor degenen in ongenade

Nu begint het spel

En de scène is verdronken in grijs

Waar het lot bepaalt wie jager en prooi is

Onze handen waren samengevoegd, in eenheid knielden we nog steeds

Maar als een greppelmes is de wereld surrealistisch

Onze verzoening brandt in mijn hart

Is nu verscheurd, net als Judas voel ik me

Het is niet mijn wil wat er moet gebeuren

Ik ben niet de enige

Eed is de grens die me tegenhoudt

Een rad des tijds tekent "de teerling is geworpen"

Maalt mannen tot stof

En je zult eindelijk in de brandstapel branden

In mijn wilde dromen hoor ik brekend ijs

Water's armen omhelzen, dopen

Tongen van vuur verslinden je kreten

Leven voor een leven, maar zijn pad wordt nu ijdel

Wie zal mijn gebed horen?

Verlosser tweemaal verraden?

Onze handen waren samengevoegd, in eenheid knielden we nog steeds

Maar als een greppelmes is de wereld surrealistisch

Onze verzoening brandt in mijn hart

Is nu verscheurd, net als Judas voel ik me