London Drunk - Swingin Utters

I’m burning in this pit I dug myself in an hour ago

And up around the corner lies that bastard pub’s front door

And in my many changing moods and on similar days

I’ve cursed and spat mercilessly at the foot of her firkin

Grace chaos comes inevitably, like a monarch dressed in rags

Grinning like a maniac and splashing cider in my face

I’m going back to San Francisco to be finally at ease

As I’ve reached the heralded last rung and become a part-time London drunk

The Bristol Boys are lunatics but madness has its virtue

They all smash their pints and feign legless fights

Because it’s what they’re fucking used to

One autumn night in Birmingham after the band had played

We piled into that filthy van and got out of that place

By half a mile or half a minute I was a sunken, bloated slag

I puked up on the floorboards, my fucking jacket and pant-leg

Ik brand in deze kuil waarin ik mezelf een uur geleden heb gegraven

En om de hoek ligt de voordeur van die bastaardkroeg

En in mijn vele wisselende stemmingen en op vergelijkbare dagen

Ik heb genadeloos gevloekt en gespuugd aan de voet van haar firkin

Genade-chaos komt onvermijdelijk, zoals een vorst gekleed in lompen

Grijnzend als een maniak en cider in mijn gezicht spetterend

Ik ga terug naar San Francisco om eindelijk op mijn gemak te zijn

Nu ik de aangekondigde laatste trede heb bereikt en een parttime dronken Londense ben geworden

De Bristol Boys zijn gekken, maar waanzin heeft zijn deugd

Ze slaan allemaal hun pint stuk en veinzen gevechten zonder benen

Omdat ze dat verdomme gewend zijn

Op een herfstavond in Birmingham nadat de band had gespeeld

We stapten in dat smerige busje en kwamen daar uit

Met een halve mijl of een halve minuut was ik een verzonken, opgeblazen slak

Ik heb overgegeven op de vloer, mijn verdomde jas en broekspijp