Another Day - Swingin Utters

I’ve been back now for a day or two at best

And I’m punishing myself for taking the rest

I’ve been in slumber and in splendor in my house with beer and whiskey

My new son and spouse well, they’ve welcomed me

With open arms and handshakes at family get-togethers and at bars

I’ve a massive gift collection in my pantry bottles of wine

Dead drying roses and cheap cigars

Now I’m back to every day to the songs I have to play

To the roads along the way all the people in the fray

No more family or home 'cause my home is not my own

Got to get up and away to another day and place

I’m a speck in the collective minds of millions

Nothing but a pawn in my own twisted game

I’ve a good mind to fuck off and finally leave it

Get an office job and settle with the dust and stains

But she gives me reason to go and give it to them

Shovel the shit from drunken ramblings and perversions

If I’m not laughed out of the ring

Then I’ve succeeded in bringing to some poor sap my new distractions

Now I’m feeling tame taut, detached and lame like a tired old cliché

Give me all the blame no more smiles or frowns

Just leave me blackened out amid familiar shouts I’ll take the same old route

Misdirection leads me to it blindly maps and border crossings greet me kindly

My bones are splinters used for extra kindling

For the gods that hover up and around me, laughing

Ik ben nu op zijn best een dag of twee terug

En ik straf mezelf voor het nemen van de rest

Ik ben in slaap en in pracht in mijn huis geweest met bier en whisky

Mijn nieuwe zoon en echtgenoot goed, ze hebben me verwelkomd

Met open armen en handdrukken op familiebijeenkomsten en in bars

Ik heb een enorme verzameling cadeaus in mijn voorraadkastflessen wijn

Dode drogende rozen en goedkope sigaren

Nu ben ik terug naar elke dag naar de nummers die ik moet spelen

Naar de wegen langs de weg alle mensen in de strijd

Geen familie of huis meer omdat mijn huis niet van mij is

Moet opstaan ​​en weggaan naar een andere dag en plaats

Ik ben een stipje in de collectieve geest van miljoenen

Niets dan een pion in mijn eigen verdraaide spel

Ik heb een goede geest om op te rotten en het uiteindelijk te laten

Zoek een kantoorbaan en vestig je met het stof en de vlekken

Maar ze geeft me een reden om te gaan en het aan hen te geven

Schep de stront van dronken geklets en perversies

Als ik niet uit de ring wordt gelachen

Dan ben ik erin geslaagd om wat arme mensen mijn nieuwe afleiding te bezorgen

Nu voel ik me tam, strak, afstandelijk en kreupel als een vermoeid oud cliché

Geef me alle schuld, niet meer glimlachen of fronsen

Laat me gewoon zwart achter te midden van bekende kreten Ik neem dezelfde oude route

Misleiding leidt me er blindelings naartoe kaarten en grensovergangen begroeten me vriendelijk

Mijn botten zijn splinters die worden gebruikt voor extra aanmaakhout

Voor de goden die boven en om me heen zweven, lachend