Who You Are - Stuck Out

Am I a way to stop the hurting, to let me lift the yoke that’s burdening your

heart

Am I a good and faithful servant who’s only use is to determine who you are

So slip your hands around my neck until the pressure’s sinking in

And let the objects of your hate dissipate into my skin

Until the only thing I’m feeling is the weight of all the sin you buried into me

You tore me down and let me bleed

I’m not scared to be broken

Your anxiety’s choking

On the lies that you’ve sown in me

Uninspired but outspoken

Sometimes silence is golden

Cause the irony’s deafening

So you keep burying the feeling ‘til every word’s induced with hate

And though the thoughts are unappealing I’ll evolve until the break

I’m fucking shaking at the thought of you embracing who you are

So let these open wounds burn into scars

I’m not scared to be broken

Your anxiety’s choking

On the lies that you’ve sown in me

Uninspired but outspoken

Sometimes silence is golden

Cause the irony’s deafening

Waiting for the answers you don’t have

Waiting for the empathy that you could never give to me

I’m not scared to be broken

Your anxiety’s choking

On the lies that you’ve sown in me

Uninspired but outspoken

Sometimes silence is golden

Cause the irony’s deafening

Ben ik een manier om te stoppen met het kwetsen, om me het juk te laten optillen dat je belast

hart

Ben ik een goede en trouwe dienaar die alleen maar kan bepalen wie je bent?

Dus leg je handen om mijn nek totdat de druk wegzakt

En laat de voorwerpen van je haat in mijn huid verdwijnen

Totdat het enige wat ik voel het gewicht is van alle zonde die je in me hebt begraven

Je scheurde me neer en liet me bloeden

Ik ben niet bang om gebroken te worden

Je angst verstikt

Over de leugens die je in mij hebt gezaaid

Ongeïnspireerd maar uitgesproken

Soms is zwijgen goud

Omdat de ironie oorverdovend is

Dus je blijft het gevoel begraven totdat elk woord met haat wordt opgewekt

En hoewel de gedachten onaantrekkelijk zijn, zal ik evolueren tot de pauze

Ik tril verdomme bij de gedachte dat je omarmt wie je bent

Dus laat deze open wonden in littekens branden

Ik ben niet bang om gebroken te worden

Je angst verstikt

Over de leugens die je in mij hebt gezaaid

Ongeïnspireerd maar uitgesproken

Soms is zwijgen goud

Omdat de ironie oorverdovend is

Wachten op de antwoorden die je niet hebt

Wachtend op de empathie die je me nooit zou kunnen geven

Ik ben niet bang om gebroken te worden

Je angst verstikt

Over de leugens die je in mij hebt gezaaid

Ongeïnspireerd maar uitgesproken

Soms is zwijgen goud

Omdat de ironie oorverdovend is