The Axewielder - Stormwarrior

Borne in a village far from the lighte

Declined by his father, the unwanted childe

An outcast from hell, a rebel at all

Wanted to live not to kneele to the false

Disowned by his comrades, standing alone

He was never a hero assigned for the throue

Deceived and betrayed, tread as a slave

The wilde bloody son was fighting his fate

Wielding the axe, vengeance in his veins

The bloody son hath return’d

The Axewielder

Back from the grave, he swore to fighte

The Axewielder

Withe fire in the eyes he’s burning the nighte

The Axewielder

A warrior, breaking his chains

The Axewielder

He swore an oathe, it’s the hour of the axe

Blinted by shadows in fear of his paste

Grown to a rock, the stone in his hearte

Walked through the graves, sawe the dust of his life

Struggled and bled, he foughte to survive

The wrathe in his bloode, the will to succeede

Decided to fighte, his fire to feede

The oathe hath been sworn, never to crawle

He follow’d his hearte, never kneele to the false

I see the darke of my childehoode

And I feele the hate in my eyes

I remember the bloode and the paine

But I won’t surrender

I won’t kneele to their falsenesse

Vengeance fills my veins

I will fighte…

Back from the grave, it’s the hour of the axe…

Geboren in een dorp ver van het licht

Afgewezen door zijn vader, het ongewenste kind

Een verschoppeling uit de hel, helemaal een rebel

Wilde leven om niet voor de valse te knielen

Verstoten door zijn kameraden, alleenstaand

Hij was nooit een held die voor de hele groep was toegewezen

Bedrogen en verraden, loop als een slaaf

De wilde bloedige zoon vocht tegen zijn lot

De bijl hanterend, wraak in zijn aderen

De bloedige zoon is teruggekeerd

De Bijlwielder

Terug uit het graf, zwoer hij te vechten

De Bijlwielder

Met vuur in de ogen brandt hij de nacht

De Bijlwielder

Een krijger die zijn ketenen verbreekt

De Bijlwielder

Hij zwoer een eed, het is het uur van de bijl

Verblind door schaduwen uit angst voor zijn plak

Uitgegroeid tot een rots, de steen in zijn hart

Liep door de graven, zag het stof van zijn leven

Worstelde en bloedde, hij vocht om te overleven

De toorn in zijn bloed, de wil om te slagen

Besloten om te vechten, zijn vuur te voeden

De eed is gezworen, nooit te kruipen

Hij volgde zijn hart, knielde nooit voor de valse

Ik zie het duister van mijn kinderjaren

En ik voel de haat in mijn ogen

Ik herinner me de bloode en de paine

Maar ik zal me niet overgeven

Ik zal niet knielen voor hun onwaarheid

Wraak vult mijn aderen

Ik zal vechten...

Terug uit het graf, het is het uur van de bijl...