Tragic Romance - Stanley Brothers

Nestled in the heart of the Tennessee hills

Midst peaceful pines ‘neath the rocks and the rills

There stands my old homestead of long years ago

Brings back sweet memories of the one I loved so

I courted a maiden so sweet and so fair

With pearly blue eyes and with chestnut brown hair

She promised to love and said she’s be mine

But I went away leaving her there behind

I’ll tell you the reason why I left her there

To roam this old world with its sorrow and cares

I saw her one night in the arms of a man

Hugging and kissing as true lovers can

I went to my home with a heart full of woe

Packed my belongings determined to go

For many long years this old world I did roam

With thoughts of my sweetheart my darling my own

While dining one day in a little country town

A stranger came in and he chanced to sit down

While talking of loved ones I happened to find

That his sister was that old sweetheart of mine

Now I am the man who you saw that fateful night

Wrapped in the arms of my sister so tight

She waited so long for the day you’d return

And why you had left her she never did learn

When he heard my story to me then he said

The one that you loved has a long time been dead

She loved you so dearly but you broke her heart

Poor stranger, from her ever more you must part

Genesteld in het hart van de heuvels van Tennessee

Temidden van vredige dennen ‘onder de rotsen en de beekjes

Daar staat mijn oude hoeve van lang geleden

Brengt zoete herinneringen terug aan degene van wie ik zo hield

Ik heb een zo lief en zo eerlijk meisje het hof gemaakt

Met parelblauwe ogen en met kastanjebruin haar

Ze beloofde lief te hebben en zei dat ze van mij zou zijn

Maar ik ging weg en liet haar daar achter

Ik zal je vertellen waarom ik haar daar heb achtergelaten

Om door deze oude wereld met zijn verdriet en zorgen te dwalen

Ik zag haar op een nacht in de armen van een man

Knuffelen en zoenen zoals echte geliefden dat kunnen

Ik ging naar mijn huis met een hart vol wee

Mijn spullen ingepakt vastbesloten om te gaan

Jarenlang heb ik rondgezworven in deze oude wereld

Met gedachten aan mijn liefje, mijn liefste mijn eigen

Terwijl je op een dag dineert in een klein plattelandsstadje

Er kwam een ​​vreemdeling binnen en hij ging zitten

Terwijl ik het had over dierbaren die ik toevallig vond

Dat zijn zus die oude lieverd van mij was

Nu ben ik de man die je die noodlottige nacht zag

Zo strak in de armen van mijn zus gewikkeld

Ze heeft zo lang gewacht op de dag dat je terug zou komen

En waarom je haar verliet, heeft ze nooit geleerd

Toen hij mijn verhaal aan mij hoorde, zei hij:

Degene van wie je hield, is al lang dood

Ze hield zo veel van je, maar je brak haar hart

Arme vreemdeling, van haar moet je steeds meer scheiden