The Changing Lights - Stacey Kent, Graham Harvey, John Parricelli

Were we leaving Rio

Or were we in New York?

I remember bossa nova on the breeze

We were in the back seat

Of a cab we couldn’t afford

You were holding my old rucksack on your knees

You leaned towards your window

To see the traffic up ahead

«These commuters here,» you said

«Could be the walking dead»

And we vowed to guard our dreams

From all the storms that lay ahead

From the winds of fear and age and compromise

And we laughed about the hopelessness

Of so many peoples lives

As we slowly moved towards the changing lights

It was near Les Invalides

Or perhaps Trafalgar Square

It was late at night the city was asleep

You were clowning in the back seat

With some friends we’d found somewhere

The kind, back then, we always seemed to meet

«There were those in this great world», you said

«Just fated to go far»

And among the lucky ones

Were we inside that car

And your friends began to sing

When You Wish Upon a Star

And you clapped along like you didn’t have a care

But once I turned to glance at you

As we drove across the square

And your face looked haunted in the changing lights

Was it last September?

It was autumn more or less

You were waiting to cross some busy boulevard

Talking on your phone

To your family I guess

Your briefcase tucked up high beneath your arm

As I approached you turned around

A question in your eye

As though I might ignore you

And just simply walk on by

But we smiled and talked awhile

About each others lives

And once or twice I caught a wistful note

Then you moved towards the crossing

As the cars slowed to a halt

And we waved and parted beneath the changing lights

Waren we uit Rio?

Of waren we in New York?

Ik herinner me bossa nova op de wind

We zaten op de achterbank

Van een taxi die we ons niet konden veroorloven

Je hield mijn oude rugzak op je knieën

Je leunde naar je raam

Om het verkeer verderop te zien

"Deze forenzen hier," zei je

"Zou de wandelende doden kunnen zijn"

En we hebben gezworen om onze dromen te bewaken

Van alle stormen die voor ons liggen

Uit de wind van angst en leeftijd en compromissen

En we lachten om de hopeloosheid

Van zoveel mensenlevens

Terwijl we langzaam naar de veranderende lichten gingen

Het was in de buurt van Les Invalides

Of misschien Trafalgar Square

Het was laat in de nacht, de stad sliep

Je was aan het dollen op de achterbank

Met een paar vrienden die we ergens hadden gevonden?

Het soort dat we destijds altijd leken te ontmoeten

«Er waren er in deze grote wereld», zei je

"Gewoon voorbestemd om ver te gaan"

En onder de gelukkigen

Waren we in die auto?

En je vrienden begonnen te zingen

Wanneer je wilt op een ster

En je klapte mee alsof het je niets kon schelen

Maar toen ik me eenmaal omdraaide om naar je te kijken

Terwijl we over het plein reden

En je gezicht zag er spookachtig uit in de veranderende lichten

Was het afgelopen september?

Het was min of meer herfst

Je stond te wachten om een ​​drukke boulevard over te steken

Praten op je telefoon

Aan je familie denk ik

Je koffertje hoog onder je arm opgeborgen

Toen ik naderde, draaide je je om

Een vraag in je oog

Alsof ik je zou negeren

En loop gewoon even langs

Maar we glimlachten en praatten een tijdje

Over elkaars leven

En een of twee keer heb ik een weemoedige noot opgevangen

Toen ging je richting de kruising

Terwijl de auto's tot stilstand kwamen,

En we zwaaiden en namen afscheid onder de veranderende lichten