Les Eaux De Mars - Stacey Kent, Jim Tomlinson, John Parricelli

Un pas, une pierre, un chemin qui chemine

Un reste de racine, c’est un peu solitaire

C’est un éclat de verre, c’est la vie, le soleil

C’est la mort, le sommeil, c’est un piège entrouvert

Un arbre millénaire, un nœud dans le bois

C’est un chien qui aboie, c’est un oiseau dans l’air

C’est un tronc qui pourrit, c’est la neige qui fond

Le mystère profond, la promesse de vie

C’est le souffle du vent au sommet des collines

C’est une vieille ruine, le vide, le néant

C’est la pie qui jacasse, c’est l’averse qui verse

Des torrents d’allégresse, ce sont les eaux de Mars

C’est le pied qui avance à pas sûr, à pas lent

C’est la main qui se tend, c’est la pierre qu’on lance

C’est un trou dans la terre, un chemin qui chemine

Un reste de racine, c’est un peu solitaire

C’est un oiseau dans l’air, un oiseau qui se pose

Le jardin qu’on arrose, une source d’eau claire

Une écharde, un clou, c’est la fièvre qui monte

C’est un compte à bon compte, c’est un peu rien du tout

Un poisson, un geste, c’est comme du vif argent

C’est tout ce qu’on attend, c’est tout ce qui nous reste

C’est du bois, c’est un jour le bout du quai

Un alcool trafiqué, le chemin le plus court

C’est le cri d’un hibou, un corps ensommeillé

La voiture rouillée, c’est la boue, c’est la boue

Un pas, un pont, un crapaud qui croasse

C’est un chaland qui passe, c’est un bel horizon

C’est la saison des pluies, c’est la fonte des glaces

Ce sont les eaux de Mars, la promesse de vie

Une pierre, un bâton, c’est Joseph et c’est Jacques

Un serpent qui attaque, une entaille au talon

Un pas, une pierre, un chemin qui chemine

Un reste de racine, c’est un peu solitaire

Un point, une bosse, une tâche, un cou, un geste, une aiguille, une guêpe,

un coup

L’hiver qui s’efface, la fin d’une saison

C’est la neige qui fond, ce sont les eaux de Mars

La promesse de vie, le mystère profond

Ce sont les eaux de Mars dans ton cœur tout au fond

Un pas, une pierre, un chemin qui chemine

Un reste de racine, c’est un peu solitaire…

C’est l’hiver qui s’efface, la fin d’une saison

C’est la neige qui fond, ce sont les eaux de Mars

La promesse de vie, le mystère profond

Ce sont les eaux de Mars dans ton cœur tout au fond

Een stap, een steen, een pad dat loopt

Overgebleven wortel, het is een beetje eenzaam

Het is een glasscherf, het is leven, de zon

Het is de dood, slaap, het is een halfopen val

Een duizendjarige boom, een knoop in het bos

Het is een blaffende hond, het is een vogel in de lucht

Het is een rottende stam, het is de smeltende sneeuw

Het diepe mysterie, de belofte van leven

Het is de wind die over de heuvels waait

Het is een oude ruïne, leegte, niets

Het is de ekster die babbelt, het is de stortbui die stroomt

Stromen van vreugde, dit zijn de wateren van Mars

Het is de voet die vooruitgaat met een zekere stap, met een langzame stap

Het is de hand die uitreikt, het is de steen die we gooien

Het is een gat in de aarde, een pad dat dwaalt

Overgebleven wortel, het is een beetje eenzaam

Het is een vogel in de lucht, een vogel die neerstrijkt

De tuin die wordt bewaterd, een bron van helder water

Een splinter, een spijker, de koorts stijgt

Het is een goedkope rekening, het is een beetje niets

Een vis, een beweging, het is als kwikzilver

Het is alles waar we op wachten, het is alles wat we nog hebben

Het is van hout, het is op een dag het einde van het dok

Een gemanipuleerde alcohol, de kortste weg

Het is de kreet van een uil, een slaperig lichaam

Roestige auto is modder, is modder

Een stap, een brug, een kwakende pad

Het is een passerende schuit, het is een prachtige horizon

Het is regenseizoen, het is smeltend ijs

Dit zijn de wateren van Mars, de belofte van leven

Een steen, een stok, het is Joseph en het is Jacques

Een aanval van een slang, een snee in de hiel

Een stap, een steen, een pad dat loopt

Overgebleven wortel, het is een beetje eenzaam

Een stip, een bult, een vlek, een nek, een gebaar, een naald, een wesp,

Een klap

De vervagende winter, het einde van een seizoen

Het is de sneeuw die smelt, het zijn de wateren van Mars

De belofte van het leven, het diepe mysterie

Het zijn de wateren van Mars in je hart diep van binnen

Een stap, een steen, een pad dat loopt

Een restje wortel is een beetje eenzaam...

Het is winter die vervaagt, het einde van een seizoen

Het is de sneeuw die smelt, het zijn de wateren van Mars

De belofte van het leven, het diepe mysterie

Het zijn de wateren van Mars in je hart diep van binnen