Attimi - Spika

Anni passano sotto agli occhi, non mi accorgo se

Sporgo la mia vista da sto bordo, non mi scordo che

Fotto tutto quello che c’ho attorno sennò fotte me

Prendi ciò che serve per sopravvivere

Ogni volta come la prima

La stessa fotta nel petto che scoppia come una mina

La prima rima delinea

Ho fatto salti mortali, zero patti col demonio

I ritratti verbali mi son scritto in un foglio

Niente è per scontato, pagato sì pure l’aria

Ho messo sangue in questi versi, calmato la mia smania

E sono attimi su attimi, parole sopra battiti

Tu battili

Resto tra queste parti, sì

Per ricordarti chi sono, com’ero

Faccio tardi più suono

Non ricordo dov’ero, do-vevo dare tempo al tempo

Rap nelle tempie, questo è il mio tempio

Attento, impara a restarne fuori oppure a scegliere

Adesso corro su quest’autostrada, bruciano i chilometri

Pacchi sotto i sedili, devo dire si sta comodi

Fai a gomiti, nella città stretti come negli autobus

Svegliato da musica che non passo più

Questa piazza, queste panche, questo cortile

La mia scuola, le giornate stanche, le mie mattine

Le mie notti in bianco, questi libri vuoti da riempire

Mi manca starmene fuori alle 8 ad impazzire

Ricordo i treni persi, le volte in cui stavo fatto

Depresso all’ultimo banco, detesti chi ti sta a fianco

Rivestiti dei tuoi pregi, poi sbaglia una volta tanto

E siamo messi qui, superstiti persi durante il viaggio

Pessimi come le loro storie

Se tieni soldi investili sopra i tuoi testi sì, che avrai vittorie

Ci ho ripagato questo, di stare bene con me stessso

Qualunque sia la scelta, zero compromesso

Ne fumo un paio, dopo vado frà, non torno presto

Restiamo dentro che fuori fa troppo fresco

E guardali sti ragazzini finiti magazzinieri

Coi chili nei magazzini, l’ansia dai carabinieri

Avranno un giorno ciò che vogliono davvero

Tu conta fino a cento, poi riparti da zero

Hai messo su castelli, disegnato i sogni coi pastelli

Ti ricordi mancavano tasselli

Ti rassegni, mentre qualcosa cambia

Ma cosa cambia?!

Vorresti il mondo in mano, ma in mano al mondo la vista è un’altra

I soldi nel tuo localetto 'B' da-da quel bucaletto

Stacca un po' quel social network, spacco ste serate qua

Il mio amico su quel divanetto, fumo questo clarinetto

Ci beviamo a sto baretto, dopo si va tutti al McDrive

Dopo si va tutti al McDrive.

Palermo City!

Ah.

Spika!

Jaren gaan voor mijn ogen voorbij, ik merk niet of

Ik leun uit mijn zicht vanaf deze rand, dat vergeet ik niet

Ik neuk alles om mij heen, anders neukt het mij

Neem wat nodig is om te overleven

Zoals de eerste keer elke keer

Hetzelfde gat in de borst dat explodeert als een mijn

De contouren van het eerste rijm

Ik maakte salto's, nul pacten met de duivel

De verbale portretten werden op een vel geschreven

Niets is vanzelfsprekend, zelfs de lucht wordt betaald

Ik heb bloed in deze verzen gedaan, mijn razernij gekalmeerd

En het zijn momenten na momenten, woorden na beats

Je hebt ze verslagen

Ik blijf tussen deze delen, ja

Om je eraan te herinneren wie ik ben, hoe ik was

Ik ben laat meer geluid

Ik weet niet meer waar ik was, ik moest tijd geven

Rap in de tempels, dit is mijn tempel

Pas op, leer erbuiten te blijven of te kiezen

Nu ren ik op deze snelweg, de kilometers vliegen

Pakketten onder de stoelen, ik moet zeggen dat het comfortabel is

Je botst tegen ellebogen, in de stad net zo krap als in bussen

Gewekt door muziek die ik niet meer kan afspelen

Dit plein, deze banken, deze binnenplaats

Mijn school, vermoeide dagen, mijn ochtenden

Mijn slapeloze nachten, deze lege boeken om te vullen

Ik mis het om om 8 uur uit te zijn en gek te worden

Ik herinner me de gemiste treinen, de keren dat ik stoned was

Depressief op de laatste bank, haat je degenen aan je zijde

Bekleed je verdiensten en heb dan een keer ongelijk

En hier zijn we dan, overlevenden verloren tijdens de reis

Net zo slecht als hun verhalen

Als je geld hebt, investeer het dan in je teksten, ja, je zult overwinningen behalen

Ik heb hiervoor betaald, dat ik me goed voel met mezelf

Wat de keuze ook is, geen compromissen

Ik rook er een paar, dan ga ik bro, ik kom niet snel terug

Laten we binnen blijven, want het is te koel buiten

En kijk eens naar deze kinderen die als magazijnmedewerkers zijn geëindigd

Met de kilo's in de magazijnen, de angst van de carabinieri

Op een dag zullen ze hebben wat ze echt willen

Je telt tot honderd en begint dan opnieuw vanaf nul

Je bouwde kastelen, tekende dromen met kleurpotloden

Je herinnert je dat er geen stukken waren

Je neemt zelf ontslag terwijl er iets verandert

Maar wat verandert er?!

Je zou de wereld in je hand willen hebben, maar in de handen van de wereld is het uitzicht anders

Het geld in je kleine plaats 'B' uit dat kleine zakje

Koppel dat sociale netwerk even los, ik rock deze avonden hier

Mijn vriend op die bank, ik rook deze klarinet

We drinken wat in deze kleine bar en gaan dan met z'n allen naar de McDrive

Daarna gaat iedereen naar McDrive.

Palermo stad!

Oh.

Spika!